Judith van der Heiden (ze wordt 24 als deze krant verschijnt) werkt als verpleegkundige in de wijk. "Al die rellen tegen de coronaregels, dat maakt me boos."
Judith van der Heiden (ze wordt 24 als deze krant verschijnt) werkt als verpleegkundige in de wijk. "Al die rellen tegen de coronaregels, dat maakt me boos." (Foto: Morvenna Goudkade)

Oproep: 'Houd je aan de maatregelen'

BOSKOOP – Als klein meisje wilde ze al verpleegkundige worden. Judith van der Heiden (24) uit Boskoop keek als kind gefascineerd naar ziekenhuisdocumentaires. Ze ging verpleegkunde studeren en werkt nu in de thuiszorg. Ook in de wijk is corona weer terug, maar Judith vindt dat niet te vergelijken met wat haar collega’s in het ziekenhuis moeten doorstaan. “Het grijpt mij heel erg aan. Ik roep mensen op: houd je aan de maatregelen.”

Morvenna Goudkade 

In de wijk is het ook druk, zegt Judith. “Maar als ik hoor hoe ongelooflijk hard ze in de ziekenhuizen moeten werken, de longen uit het lijf lopen, dan voel ik mij soms machteloos. Die artsen en verpleegkundigen staan echt in de frontlinie.”

In maart studeerde ze af. “Ik heb anderhalf jaar van mijn opleiding in coronatijd gedaan, inclusief stages. Daar was ook een ziekenhuis-stage bij. Door de coronaomstandigheden verliep mijn stage dan ook heel anders dan normaal."

Judith werkt nu bij een thuiszorgorganisatie, waarbij ze wordt ingezet bij verschillende teams. “Dat vind ik leuk, veel verschillende situaties. In de wijk word je heel zelfstandig; je kijkt eerst of je het zelf kunt oplossen. Ik leer hier heel veel.” 

Ook in de wijkzorg is het mondkapje weer helemaal terug, zegt Judith. Net als het beschermende pak. “Vorige week had ik een paar situaties met mogelijke coronabesmetting, dan trek je dat pak aan.” 

Dankbaar

Haar werk vindt ze ‘heel dankbaar’. “Mensen zijn heel dankbaar dat ik hen wil helpen. Zelf ben heel dankbaar dat ik dat kan doen. Het zijn soms kleine dingen, iemand die niet meer zelf de steunkousen aan kan trekken, niet meer de kracht in de vingers heeft. Dan ben ik dat extra steuntje. Of iemand die niet meer zelfstandig kan douchen, dan help ik daarbij. Soms ben ik de enige die iemand ziet op een dag, dan is het fijn om een praatje te kunnen maken.”

Judith doet haar werk op de fiets, heerlijk vindt ze dat. "Ik fiets zo'n 10 kilometer op een dag, tussen de adressen door ben ik buiten. Mijn werk is veel praten, meedenken, inleven. Tijdens het fietsen kan ik loslaten en opnieuw focussen, dat werkt heel goed bij mij.”

Hoe ze haar toekomst ziet? “Ik heb het goed naar mijn zin in de thuiszorg, maar misschien dat ik over tien jaar op de ambulance zit. Ik ben wel iemand die uitdagingen nodig heeft. Actie en acute zorg, dat ligt mij ook. Eerst wil ik nog heel veel ervaring opdoen, maar die ambulance is mijn droom." 

Naast haar drukke baan, zoekt ze soms bewust de rust op, vertelt ze. “Ik houd ontzettend van muziek. Ik speel drums en piano. Met muziek kom ik tot mezelf, ik kan er veel in kwijt.”

Kwetsbaar

De nieuwe corona-uitbarsting houdt haar wel bezig: "Het grijpt me aan. Niet om mezelf, ik ben gevaccineerd en houd me aan alle regels. Maar wel om mensen die kwetsbaar zijn en om de zorg". 

"Houdt de zorg het vol? Ik roep de mensen op om zich aan de maatregelen te houden. Al die rellen tegen de coronaregels, met zoveel geweld, dat maakt me heel erg boos.”