De geboren Boskoopse Marga Breedvelt-Rodenburg schreef het boekje '40 jaar in de ouderenzorg'.
De geboren Boskoopse Marga Breedvelt-Rodenburg schreef het boekje '40 jaar in de ouderenzorg'. (Foto: aangeleverd)

Voormalige Boskoopse doet boekje open over werken in de zorg

BOSKOOP - Op je eerste dag als 16-jarige een oudere man wassen en daarna een grote witte onderbroek aandoen. En dan moest de man ook nog geschoren worden en zijn stropdas gestrikt worden. Help, hoe doe je dat? Geboren Boskoopse Marga Breedvelt-Rodenburg kan zich die eerste dag in bejaardenhuis Huize Irene nog herinneren als de dag van gisteren. Onlangs gaf ze een boekje uit in eigen beheer: '40 jaar in de ouderenzorg'. "Het werken in de zorg is zwaarder geworden, zowel geestelijk als lichamelijk."

Na die eerste wasbeurt volgden er nog velen. Inmiddels is Marga Breedvelt-Rodenburg gepensioneerd en kijkt zij terug op een lange loopbaan in de ouderenzorg. 

Ze schreef er een boekje over dat zij onlangs in eigen beheer uitgaf. ’40 jaar in de ouderenzorg’ heet het. In dit boekje staan korte verhalen over het werken in verschillende verzorgingshuizen.

Terug naar de eerste week van Marga. Of ze meneer Kort even wakker wilde maken, zodat ze aan het ochtendritueel konden beginnen. Meneer Kort sliep met een zakdoek over z’n hoofd. Hoe Marga ook haar best deed, meneer Kort wilde niet wakker worden. Haar ervaren collega Ingrid kwam erbij. Meneer Kort was overleden. Haar eerste dode. 

Marga en Ingrid legden meneer Kort af. Andere kleding, netjes geschoren, het hoofd recht in de kussens en de handen kruiselings over elkaar.

Dementie

Uiteraard werd Marga ook geconfronteerd met ouderen die een vorm van dementie hadden, al werd dat toen ‘kinds’ genoemd. ‘Wat doe ik hier?’ en ‘waarom mag ik niet naar huis?’, waren de meest gestelde vragen. 

Toen zij een keer tussen de middag op haar brommertje naar huis reed, kwam zij één bewoners van Irene tegen die keurig aangekleed midden op de weg liep, richting dorp. Waar zij heen ging? ‘Naar huis natuurlijk’, was het abrupte antwoord. De bewoner mocht achterop de brommer plaatsnemen en werd naar Huize Irene teruggebracht. ‘Leuk hoor, zo’n uitstapje”, meende de dame glunderend. Ze was net op tijd terug voor de warme maaltijd.

'Werken bij bewoners met een vorm van dementie gaf mij veel voldoening'

Over maaltijden gesproken. Wat de boer niet kent, dat vreet-ie niet. Voor de Boskoper geldt hetzelfde, zo valt in het boekje te lezen. Toen er een nieuwe chef-kok kwam in Huize Irene stond er op een dag macaroni op het menu. ‘Die buitenlandse troep eet je toch niet’, kreeg de kok te horen. ‘Morgen weer gewoon eten hoor'. En zo staat het boekje van Marga Breedvelt-Rodenburg vol met verhalen, die soms ontroerend zijn, soms hilarisch, soms confronterend. 

'Die verhalen zaten allemaal in m'n hoofd en kwamen er tijdens het wandelen uit'

Ze heeft het boekje om twee redenen geschreven. “Die verhalen zaten allemaal in m’n hoofd en die kwamen er tijdens het wandelen allemaal uit. Toen zei mijn man: waarom schrijf je ze niet op. 

Enthousiast maken

De tweede reden is dat ik jonge mensen enthousiast wil maken voor de zorg. Het werken met mensen is toch het mooiste dat er is”.

Het werken in de zorg is wel enorm veranderd tijdens die 40 jaar. "Het is zwaarder geworden, zowel geestelijk als lichamelijk. De bejaardenhuizen zijn gesloten en verzorgingshuizen worden verbouwd als verpleeghuis. Maar werken bij bewoners met een vorm van dementie, gaf mij veel voldoening. Je wordt dan nog we eens uitgescholden of bespuugd. Maar daar kunnen die mensen niks aan doen, dat moet je altijd voor ogen houden."

En ook de regeltjes maken het er niet leuker op, meent zij. "Ach ja, steeds meer procedures, protocollen regeltjes, vergaderingen, vreselijk."

"Ik heb weleens tegen een bewoner gezegd: mevrouw, ik heb een beetje haast, want ik moet zo vergaderen. Die mevrouw keek me aan en zei: wat heb ik daaraan, ik moet gewoon naar het toilet. En zo is het. Die regeltjesbrij is het vak ingeslopen, maar het gaat om de aandacht voor mensen. Daarmee kan je het verschil maken”.

'De regeltjesbrij is het vak ingeslopen, maar het gaat om de aandacht voor mensen'

Tegenwoordig woont Marga Rodenburg, getrouwd met Kees Breedvelt, in Krimpen aan de Lek. 

In Boskoop komt zij af en toe nog om kennissen of oude buren te bezoeken. En om voor de brug te staan. "Dat zal wel nooit veranderen, die Hefbrug. Vroeger kreeg ik al van de nonnetjes op m’n kop als ik te laat op school kwam omdat ik voor de brug had gestaan. Die nonnen zijn er niet meer, maar die brug is nog steeds een nachtmerrie”. 

Het boekje ‘Veertig jaar in de ouderenzorg' is te bestellen via de website van uitgever Boekscout: www.boekscout.nl.