Open brief naar aanleiding van het vuurwerkverbod
Geachte redactie,
Ik wil het woord richten tot de inwoners van Purmerend die massaal het vuurwerkverbod hebben genegeerd. Op 31 december hebben zij vanaf de middag twaalf uren lang zulke harde vuurwerkbommen afgestoken in de wijk Weidevenne, dat ik ziek van de overprikkeling ben geworden en de jaarwisseling voor mij een kwelling werd. Door een neurologische aandoening ervaar ik zintuiglijke prikkels zeer intens, en als pijn, en dit vuurwerkgeweld heeft drie dagen lang zeer heftige zenuwpijnen veroorzaakt.
Aan deze inwoners, die in veel gevallen ook opvoeders zijn, wil ik vragen: hoe legt u uit aan uw kinderen, dat u illegaal en dus veel gevaarlijker vuurwerk hebt gekocht, en dit ook gaat afsteken, ondanks overlast voor zieken, ouderen, huisdieren e.a., terwijl dit door de overheid verboden is?
Beseft u dat u door dit illegale vuurwerk omstanders, maar ook uw eigen kinderen, in ernstig gevaar hebt gebracht? Beseft u dat door uw voorbeeldgedrag van ‘dat maken we zelf wel uit’ politie, zorgpersoneel en leerkrachten hun autoriteit verliezen? Beseft u dat uw kinderen hierdoor zwakke empathische vaardigheden krijgen?
Hoe legt u aan uw kinderen uit dat u illegaal en dus gevaarlijker vuurwerk hebt gekocht?
Aan de Gemeenteraad van Purmerend wil ik vragen: wat bedoelde u met de krantenkop in dit blad ‘handhaving Purmerend zet extra in op vuurwerkoverlast’? Hoe komt het dat ik van die handhaving niets heb gemerkt? Waarom werd de telefoon bij het meldpunt niet opgenomen? In het nieuwe jaar start Purmerend met een nieuwe gemeenteraad. Is dit het voorbeeld dat u de nieuwe raadsleden hebt willen geven: ‘Wij zien en horen dat er op grote en grove schaal verordeningen worden overtreden, maar we nemen nog een oliebol’?
Ik las dat de nieuwe gemeenteraad vooral wil inzetten op inclusiviteit, veiligheid en erbij-horen, voor iedereen. Mijn conclusie is dat deze inclusiviteit dus niet voor mij geldt, dat ik er dus niet bij hoor, en dus geen recht heb op een prettige oudejaarsavond, want mijn veiligheid en welzijn werden volstrekt niet geborgd, en ik heb zeker niet kunnen meedoen aan het vieren van Oud en Nieuw.
Ik zal het einde van dit jaar niet meer in mijn eigen woonplaats kunnen vieren, en zal dus buigen voor mijn medeburgers die lak hebben aan verboden, overlast en gevaar, en de stad twaalf uur lang ongestoord en ongestraft in een oorlogsgebied veranderen.
Dat dit vuurwerkverbod nota bene een corona-maatregel was, laat ik bij dit alles maar buiten beschouwing.
M. Hendriks
Weidevenne