Tandartsbezoekje

Niet iedereen is een beminnaar van een bezoekje aan de tandarts. Er gaat veel ellende schuil in huizen op het moment de afspraak met de tandarts steeds dichterbij komt – daarbij spelen zenuwen een grote rol. Het in bedwang houden daarvan kost velen grote moeite. Alleen al het aan moeten horen van het geluid van de boor of het waarnemen van het tandartshaakje… 

Dat de tandarts een aardige knappe man is en zijn assistente een vlotte blonde dame – het mag niet baten, de angst zit diepgeworteld. Voor deze mensen is de narcosetandarts een alternatieve oplossing. 

Ikzelf heb er gelukkig niet zoveel last van. Met een gerust had zit ik in de wachtruimte geduldig op mijn beurt te wachten tot de mondhygiëniste mijn naam roept. Daarna is het de beurt aan de tandarts om mij tot zich te roepen. 

Afgelopen maandagmiddag was het weer zover: een halfjaar was weer voorbij, de afspraak in de kleine gemoedelijke tandartsenpraktijk. Mondmasker op en op ruim anderhalve meter op een stoel van kunststof wachten. Er gebeurt nooit wat. Alhoewel. Toen ik binnenkwam zaten daar drie personen, allen toevallig met een zwart mondmasker voor. Ik zat net… er kwam een man binnen met in zijn hand een gebit. Triomfantelijk liet hij zien dat het gebit uit drie stukken bestond. ‘Gebarsten, en goed ook.’ ‘Moet u dan niet bij de tandtechnieker zijn?’ vroeg een vrouw die verderop zat. ‘Dat is hier toch,’ zei de man, met de nadruk op hier. ‘O nee hoor, meneer, de tandtechnieker zit aan… ‘ Een deur ging open. ‘Mevrouw Brak?’ Het was de stem van de mondhygiëniste. Mevrouw Brak stond op en zei tegen de man: ‘Aan de andere kant van het dorp.’ Toen liep ze de behandelkamer in. ‘Dat is ook wat. Ben ik hier naartoe komen lopen voor niks.’ De tandarts verscheen ook ten tonele en de man vroeg: ‘Kunt u mijn gebit maken?’ Hij liet de drie stukken zien. De tandarts glimlachte en vertelde dat hij naar de tandtechnieker moest. ‘Andere kant van het dorp, meneer.’ ‘Het is me wat fraais,’ mopperde de man en borg ondertussen de drie stukken op. In het ene stuk zag ik nog een stukje karbonade zitten: de oorzaak, wellicht.