‘Een appartement? Dat is toch zeker niets voor mij’
NieuwsALPHEN - Het leukste decennium vond de heer Geleijnse uit Alphen aan den Rijn de periode dat hij zijn vrouw ontmoette en een gezin stichtte. En hij heeft vergelijkingsmateriaal; onlangs vierde hij zijn 100-ste verjaardag in bijzijn van buren, familie en vrienden. Burgemeester Liesbeth Spies ging speciaal voor deze gelegenheid bij hem op bezoek.
Robbert Roos
Op de oprit voor het huis staat een grote bos bloemen. Hier is duidelijk iets te vieren. Maar er staat ook een groot bord ‘verkocht’ in de tuin. Heel even worden we op het verkeerde been gezet; zijn we op het verkeerde feestje aangekomen? Als de deur opengaat is er al snel duidelijkheid. De 100-jarige doet hoogstpersoonlijk open. “Ja, we gaan Alphen verlaten”, vertelt hij, wijzend op het bord. “Maar kom eerst maar eens binnen.”
In de woonkamer wacht mevrouw Geleijnse met koffie en een heerlijk gebakje ter ere van de jarige. Even later schuift ook burgemeester Spies aan. “Ik heb zondag (20 maart-red.) een heerlijke verjaardag gehad”, vertelt de jarige zichtbaar voldaan. Om er direct aan toe te voegen; “maar ik was er de volgende dag wel stuk van.” Burgemeester Spies knikt begrijpend. “Dat krijg je met de jaren hè.”
Het echtpaar Geleijnse is nog erg vitaal en zeer bij de tijd. De actualiteit wordt elke dag op de voet gevolgd. “Er gebeuren veel dingen tegelijk. Eerst de pandemie, nu de crisis in Oekraïne. Je wordt er niet vrolijker van, maar ik wil toch op de hoogte blijven.”
‘We hebben veel met elkaar meegemaakt’
De heer Geleijnse is het derde kind in een gezin van elf kinderen. Als oudste zoon groeide hij op op het platteland, maar woont inmiddels alweer jaren met zijn vrouw in Alphen aan den Rijn met wie hij 64 jaar is getrouwd. “Ik ben dertien jaar jonger. Hij was de vriend van mijn broer”, vertelt mevrouw Geleijnse opgewekt. “Eigenlijk moest ik niets van hem hebben, totdat de vonk uiteindelijk toch oversloeg.” Heel even is er een blik van herkenning tussen de twee. Zo’n lang leven samen schept een bijzondere band.
“We hebben veel met elkaar meegemaakt”, vertelt mevrouw Geleijnse. “Dat breekt je relatie, of maakt je juist sterker.” Meneer Geleijnse kijkt zijn vrouw even aan en knikt instemmend.” Er valt heel even een stilte, en niet zonder reden. “Ik vertel altijd graag dat ik vijf kinderen heb”, vertelt hij. “Helaas zijn drie van hen overleden aan de zeldzame longziekte Cystic Fibrosis, ook wel taaislijmziekte genoemd. De andere twee leven gelukkig. Daar zijn we erg blij mee, net als met onze drie kleinkinderen. Ons kostbaarste bezit.”
Het leven van de familie Geleijnse kent gelukkig ook veel mooie momenten. “Ik heb en rijk en boeiend werkzaam leven gehad”, vertelt de jubilaris. “Ik deed eindexamen in de oorlog. Eerst was ik 22 jaar advocaat, toen directeur van de Johannesstichting en ik ben geëindigd als politierechter.” In de straat is er fijn contact met de buren. “We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar we zijn er wel voor elkaar”, vertelt mevrouw Geleijnse. “Zondagmorgen stonden ze met zijn allen voor de deur om mijn man toe te zingen. Dan krijg je toch tranen in je ogen?” Van de buurt kreeg de jarige een lammetje. Maar dat heeft weer alles te maken met het bord in de tuin.
“Het is een cadeau voor bij ons nieuwe huis.” Want over enkele maanden verhuist het echtpaar Geleijnse naar Noord-Holland. “Onze dochter heeft daar een boerderij gebouwd. Wij gaan in een apart chalet op hetzelfde terrein wonen.” En daar is alle ruimte voor een lammetje. Want als meneer Geleijnse iets nodig heeft dan is het wel de ruimte. “Ik ben graag buiten. Een appartement? Dat is toch zeker niets voor mij.”