Broers Chiel en Frits zijn ‘de hoeders van Moeder Aarde’
AlgemeenZAANSTREEK - De broers Chiel en Frits van den Berg beoefenen een hobby die eigenlijk geen hobby zou moeten zijn want hij bestaat ‘dankzij’ asociaal gedrag van medeburgers. Ze gaan als een menselijke stofzuiger door de Zaanstreek om rotzooi op te rapen op straat.
”Signalen uit een gemakzuchtige maatschappij, bijeengebracht op desolate parkeerplaatsen, langs de berm, in winkelstraten, op hangplekken, speeltuinen, stations en parken. Eenmaal achteloos neergegooid waait de wind het afval over land naar zee, dieren raken verstrikt of stikken in scherpe overblijfselen van afval. In de nesten van vogels worden anno 2022 tussen takjes en veertjes, als ‘high design’, flarden van mondkapjes en wattenstaafjes ingebouwd. Het dieptepunt van de verloedering is onder meer te zien op de parkeerplaats naast het kerkhof in Krommenie waar veel hangjongeren zich ophouden. Afval wordt daar regelmatig over het hek gegooid zodat zelfs in de omgeving van de graven talloze bierblikken, wietzakjes en sigarettenpeuken opgeraapt moeten worden.”
Handhaving zou hier alerter op kunnen reageren vinden de broers.
Asbakken op straat legen
“Van huis uit moet je meekrijgen dat je je rotzooi in een bak deponeert. Je zou moeten leren hoelang één sigarettenpeuk er over doet om te vergaan en dan nog jarenlang giftige sporen achterlaat. 0ok volwassenen legen nog steeds hun autoasbakken op straat of kieperen hun vuil of afgedankte inboedel over het balkon naar beneden. Het heeft geen zin om er filosofisch over te doen maar je vraagt je oprecht af hoe het komt dat er zo gemakzuchtig omgegaan wordt met onze planeet.”
Het opruimen geeft de broers echter ook voldoening. En het levert soms wat op als dank. Tijdens het opschonen van het terrein bij sportschool Basic Fit in Assendelft kregen de broers een fles wijn als dank. En bij de Texacopomp aan de Provinciale weg werd ze tijdens een koude klus koffie aangeboden. Er is waardering voor prikkers maar het zou niet nodig moeten zijn.
Voldoening
“Soms denk je ‘ dit kan niet waar zijn’, als je een veld vol troep voor je ziet liggen en je de ene na de andere zak vol stouwt. Gedrag kunnen we niet veranderen. Wat we wel kunnen doen is uit dit negatief gedrag iets positiefs halen; dat je achterom kijkt en ziet dat een terrein er weer schoon en natuurlijk bijligt. Het vuilprikken werkt positief naar twee kanten toe. Wij hebben de voldoening, het plezier en de lichaamsbeweging en de natuur heeft er een schone plek bij. Voor zolang het duurt dan.”
Het - letterlijk- schone werk van de broers inspireerde hun zus ook tot dit gedicht:
Plastic flessen, blik en pizzadozen
Aanstekers, glas, in cellofaan verlepte rozen,
Een onderbroek, vuurwerkhulzen, lachgaspatronen
Verfblikken, mondkapjes, je zult maar op zo’n bende wonen
Roestige hamer, kromme vork, een lekke voetbal
Hier bloeien geen bloemen maar schreeuwt een wereld in verval
Poepluiers, peuken, plastic zakjes zonder wiet
Gooi maar op de aarde, ogen dicht, dan zie je ‘t niet
Pleisters, speelgoed, de inhoud van een volle maag
Verloren wereld, dringt zich op één vraag
Tussen al dat glas, die troep, die scherven:
Wanneer zal de wereld òns onterven?