Het kruiwagentje van mijn sollicitatie
ZAANSTREEK - Koos van der Woude kwam op 11 oktober 1965 als 20-jarige knaap als monteur in dienst bij de productiebedrijven van Albert Heijn. Dat werk deed hij tot de verhuizing in 1993. Het leverde hem veel mooie verhalen op die de inmiddels 76-jarige Zaandammer heeft opgeschreven. In het Zaans Stadsblad publiceren we zijn mooiste pennenvruchten in deze nieuwe rubriek 'Uit de fabriek geklapt'.
In 1965 woonde ik nog aan de haven. Toen de werf stopte moest ik op zoek naar ander werk. Dat was gezien de vele bedrijven in die tijd nog volop te vinden. Op een verjaardag bij mijn verloofde kaartte ik dat probleem aan. Mijn schoonvader die bij Albert Heijn op kantoor zat zei: 'probeer het daar eens'. De oom van mijn verloofde was chef in de suikerfabriek van Albert Heijn en vulde hem aan. 'Misschien heeft de technische dienst mensen nodig'. Dus trok de stoute werkschoenen aan en stond ik op een ochtend voor de portiersloge, waar een blauw bord met witte letters Hier melden hing. De portier vroeg of hij me kon helpen. 'Waar is personeelszaken, ik heb een afspraak blufte ik'. De arm uit het loket zwaaide naar rechts. 'Tweede deur in naar de eerste verdieping'. Tot zover liep het gesmeerd. De deur van PZ stond open. 'Ik kom voor de technische dienst', stak ik van wal. De personeelschef keek verbaasd. 'We hebben geen vacatures, hoe kom je daar zo bij'? Ik vertelde het verhaal en noemde de namen van Petten en Abbink.
Soms moet je wel eens een kruiwagentje hebben, want na een telefoontje met de hoofd-chef technische dienst was de zaak snel beklonken. Er waren grote veranderingen en uitbreidingen op komst, dus kon de technische dienst wel mensen met wat ervaring gebruiken. Hij vertelde me vol trots dat veel personeel wel 25 jaar en soms veertig jaar bij het bedrijf werkzaam was. Dat leek me wel heel erg lang, want bij de laatste bazen hield ik het niet langer dan een paar jaar uit. Mijn eerste bazen maar een maand en een andere werkgever slechts een week.
Na de introductie en rondleiding had ik al snel in de gaten dat er buiten het werk om nog heel veel aardige dingen waren om het hier lang vol te houden. In ieder geval was ik de komende wintermaanden onder dak. Een leuke bijkomende zaak was, ik kon mijn Bemetel cursus afmaken en het salaris was iets meer.
Toch was het wel even wennen, niet meer langs de Provincialeweg en het spoor over naar scheepswerf De Uitkomst. Maar nu de stad door naar de Oostzijde waar het productiebedrijf stond.