Verloedering
Ruim 1/3 van mijn leven heb ik in Frankrijk gewoond en gedurende die periode altijd met enige trots over mijn geboorteland gesproken: "Chez nous......." De laatste jaren is dat beeld steeds meer aan verandering onderhevig. Niet dat die trots is omgeslagen in gêne, maar gaandeweg bleek die devaluatie steeds meer op te vallen. We moeten beter op ons landje letten om te voorkomen dat we echt achterop raken.
Een opsomming
Met de inzet van de vele bouwbedrijven in ons land had het toch nooit zo ver mogen komen dat we een gigantisch woningtekort hebben. Handwerkslieden behoren tot een uitstervend ras. Veel bouwvakkers spreken tegenwoordig een andere taal. We hebben meer mensen nodig die letterlijk de handen uit de mouwen steken. Met uitsluitend hoopgopgeleiden lopen we helemaal vast. Met de altijd geprezen zorg gaat het ook al bergafwaarts vanwege personeelstekort in alle geledingen. In de (te weinige) verzorgingshuizen en bij ouderen thuis wordt met de stopwatch gewerkt om door te kunnen hollen naar de volgende cliënt. Bij de sportverenigingen behoren vrijwilligers tot een uitstervend ras. De altijd welkome vluchtelingen uit oorlogsgebieden moeten nu eerst nachten doorbrengen in de buitenlucht alvorens te kunnen worden toegelaten. In het onderwijs gaat ook heel veel mis. Verouderde gebouwen die met de huidige energiekosten niet meer warm te krijgen zijn. Er is een vrijwel onoplosbaar lerarentekort en er zal alles op alles moeten worden gezet om die achterstand in te lopen. Uiteraard met een passend salaris, maar ook door het volkomen onterechte imago van de docenten op te poetsen. Alles begint immers met onderwijs. In het verlengde daarvan is er ook van alles mis met de kinderopvang voor ouders die willen deelnemen aan het arbeidsproces. In de landelijke politiek zien we ook figuren rondlopen die bepaald niet uitblinken in het uitdragen van een visie. En juist daar hebben we grote behoefte aan. Ons vaderlandse leger is gereduceerd tot beroepskrachten die bij wijze van spreken met een klappertjespistool ons land moeten verdedigen. De oorlog in Oekraïne maakt duidelijk dat we onze bijdrage aan de verdediging in internationaal verband moeten opschroeven. En dan hebben we ook nog de klimaatdiscussie, de (drugs)criminaliteit, de files, de NS die spoorlijnen opheffen, de aardbevingen in Groningen, de toeslagenaffaire, het zwak opererende Nederlands elftal in Quatar en ongetwijfeld nog veel en veel meer.Zijn er dan geen lichtpuntjes voor deze zeurkous? Zeker wel. Daarnaast ben ik eigenlijk helemaal geen zeurpiet. Voor elk probleem is een oplossing. Met de handen uit de mouwen kan er weer gewerkt worden aan een optimaal functionerend land. Geld schijnt er in voldoende mate te zijn, dus een prima basis om de trots die we ooit zo massaal hebben uitgedragen weer op te poetsen. Dat hoeft niet allemaal in december te gebeuren. Wel volgend jaar, als het effe kan. Make Holland great again.