Nog even snel een kaartje schrijven met de prijs voor de hardloper van de zaak: de bak met aanbieding droogvoer die handmatig werd afgewogen en gevuld.
Nog even snel een kaartje schrijven met de prijs voor de hardloper van de zaak: de bak met aanbieding droogvoer die handmatig werd afgewogen en gevuld. (Foto: Dirk Karten)

'Nu gaat je bestelling via internet, weg is het persoonlijk contact'

(vervolg van voorpagina)

ZAANDAM -  "Ik keek altijd naar de conditie van de vis en niet de grootte. Wij hadden vaak jongere, en dus kleinere, vissen. Die vang je minder makkelijk dan grote vissen”, licht Daan een tipje van de inkoopsluier op. 

"Daarom mocht ik vaak de kleinere vissen en garnalen van hem vangen”, zegt Marlies droog. Ook het verdwijnen van de persoonlijke contacten tussen leverancier en winkelier maakt Daan niet blijer. "Ik ging altijd zelf kijken bij de inkoop. Je kende de mensen en zij jou. Nu gaat je bestelling via internet. Niks meer aan.”

Tubifex

Plastic zakje pakken, bakje met water vullen en aan aquarium hangen, trapje op en met vaardige hand voorzichtig de vaak pijlsnelle vissen vangen, trapje weer af, plastic zak dichtknopen, krant er voorzichtig omheen en de rekening opmaken; het duo heeft het wat vaak gedaan in het immer tropisch warme winkeltje. Zocht je mooie bijtjes? Daan en Marlies hadden ze. Een schooltje echt mooie roodkopzalmen voor een prikkie? Je vond ze. Altijd kerngezonde vissen. Een klontje verse Tubifex? (levend voer) Als enige in de Zaanstreek werd je portie met de hand gepakt uit de grote klont krioelende wormen die in een bak met water onder een druppelende kraan stond.

‘De’ bak met droogvoer

Dé grote hardloper was de plastic bak met vlokvoer. Dezelfde hoeveelheid als van een bekend merk maar voor de helft van de prijs. De bakken waar ‘de afhaal Chinees’ om bekend staat, werden handmatig afgewogen en gevuld door Marlies. “Ik heb geen bak ooit gevuld. Dat was in Amsterdam al vrouwenwerk”, zegt Daan resoluut. Zijn vrouw knikt, maar niet onderdanig. Het hoorde er 39 jaar gewoon bij. Net zoals de knik in de vakantie om een dag terug te komen en het water van de veertig bakken te verversen. De vissen te voeren. Alle werkzaamheden werden altijd samen gedaan. En nu samen richting de geraniums…

 

Zijn ze niet bang elkaar straks voor de voeten te lopen?

“Nee, we zijn gewend elkaar zeven dagen in de week 24 uur per dag te zien. Bovendien heb ik een tuin die mijn aandacht vraagt”, zegt Marlies. Daan wil gaan bijspringen in de zaak van zijn broer Arie in Amsterdam. “Zet het maar in je artikel; bij het Aquariumhuis Amsterdam kun je ook nog de bakken droogvoer kopen.”

Verkopen zal hij ze wel, maar zelf vullen…