'Heel en Veilig' in en uit het water
NIEUW-WEST - Inwoner van Amsterdam Nieuw West, Jorine van Hooijdonk, irriteert zich over 'gedoe' rond het veel gebruikte traphekje bij de Sloterplas. Ze heeft er onderstaand epistel over geschreven.
"Een incident aan de steiger achter Restaurant Hotel Buiten aan de noordoevers van de Sloterplas, laat haarscherp zien wat er hapert aan de hoopvol klinkende beleidslijn 'Schoon, Heel en Veilig'. Hiermee worden burgers geactiveerd om de handen uit de mouwen te steken en met eigen oplossingen te komen, waar de overheid zich terugtrekt.
Wat is er aan de hand? Een trapje aan de steiger. Via dit trapje kunnen zwemmers, of anderszins te water geraakte burgers, zich aan de kant helpen. Onderdeel van de investering die zeven jaar geleden plaatsvond voor de oevers rondom de Sloterplas. Van het trapje wordt vaak en sinds covid zelfs dagelijks gebruik gemaakt door zwemmers uit heel Amsterdam West en Nieuw-West. Ook de duikersvereniging komt er aan land. Van dat trapje raakten de bouten waarmee het op de steiger is vastgeschroefd, een beetje los. Melding resulteerde tot een merkwaardige reactie: "Oh, dan halen we het weg". Pardon?! Ongeloof natuurlijk.
Een betrokken burger gebruikte zijn binnen de '(Schoon) Heel en Veilig' beleidsruimte gecreëerde 'Right to Challenge'. Hij ging aan de slag om met metalen beugels het trapje aan de steiger te beveiligen. Maar een paar weken geleden is het trapje weggehaald. Ineens blijkt het verdwijnen van het trapje het resultaat te zijn van zeven jaar geleden vastgesteld beleid. Men mag op die plek alleen een bootje aanleggen (en er niet uitvallen…).
Hier wringt de schoen toch anders, volgens mij. De stad is door Den Haag opgelegde bezuinigingen gaan streven naar zo klein mogelijke diensten met zo min mogelijk mensen op de loonlijst. Uitvoering wordt als het even kan commercieel aan- en uitbesteed. Gemeentefinanciën worden op deze manier voornamelijk projectgewijs aangewend. Continuïteit in onderhoud is dan niet zomaar gepland, zoals in het geval van trapjes aan steigers. Of anders wel buitengewoon traag tot uitvoering gekomen, dat beleid dat je niet uit het water dient te klimmen daar. Zeven jaar maar liefst. Nonsens dus. Maar weten de aangespoelde ambtenaren veel? Geen continuïteit, dus dan praat men malkander na in gedroomde veronderstellingen van lang geleden.
En dan is er nog iets: de naast elkaar en intern top-down functionerende systemen van de stadsdiensten. Ze zijn niet ingericht op onderlinge samenwerking, integendeel. De eenvoudigste oplossingen zijn daardoor een gedoe geworden. Om nog maar te zwijgen van het om de anderhalf jaar rondsturen van de ambtenaren over stadsdelen en de opeenvolging van magisch klinkende functiebenamingen. Niemand begrijpt wat die betekenen, laat staan dat je weet bij wie je een trapje kunt bespreken. En als je het allemaal hebt uitgeplozen, kan die stadsdeel-beambte er dan ook wat mee? Want er moet van hogerop toestemming en beslisruimte gegeven zijn. Nou, dan is weghalen van 'straatmeubilair' wel zo gemakkelijk, want gewoon fiksen is nu moeilijk, moeilijk, moeilijk.
Hoe dan ook: terug met dat trapje. Over 'Heel en Veilig' gesproken! En kapitaalvernietiging, want er mankeert niks aan die trap. Gewoon de twee bouten vervangen op de steiger. En over zeven jaar weer."
