Reier: nettenbreier en lepelsnijder
ENKHUIZEN - Hier volgt een ingezonden verhaal door Corry Blok-Plas: Reier Klein werd in 1950 geboren in Enkhuizen als zoon van Cor (Bulletje) Klein en Nelle Post. Hij groeide op in de woonark van zijn ouders, die in de Oosterhaven van Enkhuizen lag afgemeerd. Een echt kind van het Suud, zoals ze in Enkhuizen zeggen, ook wel 'schorem' van het Suud genoemd.
Veel verschillende talenten
Maar Reier is een man met vele talenten. Het nettenbreien zag hij van zijn opa, Reier Post op Urk, die visserman was. Reier leerde dit ambacht zichzelf aan en oefent het nog uit als vrijwilliger aan de Markerhaven op het Zuiderzeemuseum (zie foto). De houtbewerking heeft hij van zijn vaderskant, die timmerman was, net als zijn vader. Toen Reier op de ambachtsschool de keus had tussen hout- of metaalbewerking, zei vader Klein tegen hem: "zeun van ijzer word je niet wijzer." Dus Reier werd timmerman. Later switchte hij naar postbezorger bij de PTT, maar Reier bleef het timmeren trouw. Na een nachtdienst bij de PTT werkte hij ’s middags nog vaak als timmerman. Omdat zijn vrouw Marike eind jaren tachtig beheerder van het postkantoor in Venhuizen werd, verruilde Reier zijn geliefde Enkhuizen voor Venhuizen. Hij bouwde daar, samen met een aannemer, zijn eigen huis in 10 maanden. Toen dat klaar was en zijn werk als postbezorger stopte, zocht Reier een nieuwe hobby. Het werd de houtbewerking. Hij was altijd al gefascineerd door de mooie eigenschappen van hout. Geen stukje hout is hetzelfde, en vooral het hout van fruitbomen, taxus, goudenregens, berken en kristeldoorns geven mooie kleurschakeringen.
Eerst de beelden, daarna de lepels
Ook de houtbewerking leerde Reier zichzelf aan. Hij begon met het grotere werk. Beelden beitelen uit hout. Hij maakte geen vaste figuren, zijn beelden variëren van hele gladde soepele mensfiguren tot een hoekig en ruw zeilbootje maar ook fantasiefiguren kwamen onder Reiers handen vandaan. Een aantal van zijn beelden worden permanent geëxposeerd in de verbindingstuin van de Bosmanstichting in Venhuizen, want ja, je kunt die dingen tenslotte ook niet allemaal in huis houden.
Zo’n drie jaar geleden wilde Reier wel weer eens iets anders proberen en hij stapte over op het lepelsnijden. Hiervoor heb je aan kleine stukjes hout genoeg en als ze klaar zijn nemen ze ook niet zoveel ruimte in. Hij tekent de vorm van een lepel op hout, zaagt of hakt de vorm uit en holt vervolgens de lepelkom uit. De steel en de achterkant van de lepel snijdt hij met een recht mes. Het klinkt simpel maar doe het maar eens na. Een lepel is een lepel, zou je denken maar de modellen op de foto geven aan dat er vele mogelijkheden zijn.
Een druk mannetje?
En wat doe je dan met het eindresultaat? "De lepels staan bij elkaar in glazen weckpotten in de kamer en ik geef er wel eens een paar weg.", aldus Reier. De beelden staan voor een deel, zoals gezegd, bij de Bosmanstichting en zijn ook in zijn eigen huis en tuin terug te vinden. Exposeren of op markten staan, is niets voor Reier. Daar heeft hij het geduld en de tijd niet voor, want hij heeft nog meer te doen. Zo toverde hij het laatste jaar een oude stacaravan in Rijs, samen met zijn zoon Arnaud, schoondochter Monique en vrouw Marike, om in een waar zomerpaleisje. Dat moet dus ook regelmatig bezocht worden. Daarbij komen zijn werkzaamheden op het Zuiderzeemuseum en hij heeft ook nog een rookkastje in de tuin, waarin hij diverse soorten vis rookt. Een druk mannetje zou je zo denken, toch straalt Reier als hij zijn hobby’s beoefent, en niet alleen dan, een weldadige rust uit. Hij is duidelijk uit het goede hout gesneden!
Lees ook het verhaal over Reier op www.mijnzuiderzee.nl: 'Jongen van het Suud verbonden met Urk.'
