'In plaats van erover te praten, proppen vrouwen trauma's in hun rugzak'
REGIO - "Gedurende mijn leven merkte ik dat vrouwen, die eind vijftig zijn, op een kruispunt terecht komen waardoor ze gedwongen worden bij zichzelf naar binnen te kijken. Ze worden geconfronteerd met wat zij al die tijd lieten liggen." Van Désirée te Nuijl (69), oud inwoner van Hoorn, verscheen kort geleden haar eerste roman 'De tijd stond stil', over liefde, traumaverwerking en de kracht van vriendschap.
Door Annemieke Ooms
'De tijd stond stil' van Désirée te Nuijl
"Vrouwen gaan altijd maar door", zegt Désirée. "Ze krijgen kinderen, hebben een baan, zorgen voor hun ouders en besteden vaak weinig tijd aan zichzelf, ook niet aan hun trauma's uit het verleden. Totdat ze eind vijftig zijn en de 'slagboom' naar beneden valt. De kinderen zijn de deur uit, hun carrière loopt op z'n end en er zijn in de meeste gevallen ook geen ouders meer om voor te zorgen. Als ze geluk hebben, zijn er kleinkinderen waarvoor ze mogen zorgen, maar deze periode is voor veel vrouwen heel eenzaam. Er is weinig afleiding meer. Als je dan ook nog geen vriendinnen hebt, dan is het helemaal lastig. Vriendinnen tegen wie je alles kunt vertellen zijn zó belangrijk."
Huilen en lachen
En dat wil Désirée in haar boek 'De tijd stond stil' benadrukken. Hierin staan vier vrouwen centraal die ieder hun eigen problemen hebben. Het verhaal gaat over Anne Avalle die op 63-jarige leeftijd vanuit Frankrijk terugkeert naar Nederland. Ze heeft iets vreselijks meegemaakt en weet niet meer hoe ze verder moet. In haar nieuwe huis in Nederland raakt ze bevriend met drie buurvrouwen, die net zoals zij op een kruispunt in het leven staan. Ze zijn allen rond of boven de zestig en het laatste deel van hun leven is begonnen. Binnen een paar weken delen de vriendinnen lief, wijn en leed. Weduwschap en verkeerde minnaars, alles wordt besproken. Toch houdt Anne haar eigen pijnlijke verleden verborgen. Wat is er gebeurd? Kan de vriendschap met haar nieuwe vriendinnen haar helpen om haar verhaal te delen en het trauma te verwerken? De werkelijkheid is soms ongeloofwaardiger dan fantasie...
Volgens Désirée krijgen vrouwen geen tijd, maar vaak ook geen gelegenheid, om de dingen die gebeurd zijn in hun leven te verwerken. Dat hoeven niet grote trauma's te zijn. Ook kleiner leed kan onverwerkt zijn. "Vaak hebben vrouwen dat zelf niet in de gaten, maar op allerlei manieren kun je gekwetst worden. Wanneer je daar niet over praat, met vriendinnen bijvoorbeeld, prop je zo'n trauma in je rugzak en ga je door. Als je ziel gewond is, dan gaat je lichaam praten."
Onvermijdelijk
Désirée weet uit eigen ervaring dat wegstoppen weinig zin heeft. "Het komt er sowieso uit. Dat is onvermijdelijk. En dat gebeurt bij vrouwen als ze eind vijftig zijn, wanneer het lege-nestsyndroom om de hoek komt kijken."
Erover praten is volgens Désirée belangrijk. "Dat gebeurt te weinig. Met het boek hoop ik te laten zien hoe belangrijk vriendschappen zijn. Gun jezelf de tijd om je problemen met vriendinnen te bespreken en vertel je werkelijke verhaal. Zij zijn een grote steun en slepen je er doorheen." Hoe zit dat dan met mannelijke partners? Spelen zij hierin geen rol? "Zij zijn meer van de ratio, denken vaker in oplossingen. Daar zitten vrouwen niet altijd op te wachten. Ze hebben juist behoefte aan iemand die naar ze luistert en tot steun is. Bovendien heeft niet elke vrouw van boven de zestig een relatie. Ze zijn gescheiden of hebben hun man verloren. Zij worden op zichzelf teruggeworpen."