De natuur in om kolibries visueel te vangen
vervolg van de voorpagina
Door de rappe vleugelslagen hoor je de kolibrie aankomen, een beetje als het zoemen van een bij. Dan is het meteen opletten, want voor je het weet zijn ze weg. Op weg naar meer nectar. Door de 50 vleugelslagen per seconde en het hartje dat op hoge snelheid klopt, hebben ze veel voeding nodig. Gelukkig hebben ze een trucje. De nectar hoeft niet urenlang door het verteringsstelsel, maar wordt vrijwel direct opgenomen als brandstof." En door!
Snoepen van bloemen
De snavel van een kolibrie is aangepast op de bloemensoort waar hij van snoept. Sommige hebben korte snavels, andere hele lange. Er is ook een soort met een lange kromme snavel. "Daarmee kan die soort van heliconia's eten, dat is een wilde bananensoort. Een andere kolibriesnavel past niet in die bloem."
Binnenkort exposeert Michel in de Tuin van Kapitein Rommel. Wat leuk is, is dat Michel ook daar het cirkeltje rond zal maken, door te midden van zijn aquarellen ook een lezing over kolibries te geven. "Wist je dat kolibries die hoog in de bergen leven, elke nacht een soort winterslaap houden?" vervolgt Michel zijn verhaal over het mystieke vogeltje, "Op 3000 meter hoogte kan het in de tropen gewoon vriezen. Een kolibrie in de Andes houdt een zogenaamde 'torpor', waarbij zijn hartslag en temperatuur 's nachts drastisch omlaag gaan. En in de ochtend, dan komt hij als het ware weer tot leven!"
Expositie
Nieuwsgierig geworden naar de aquarellen en de verhalen over het soms achteruitvliegende vogeltje? Nog even geduld. De aquarellen reizen samen met de maker eerst nog even naar Colombia voor een expositie aldaar. Wanneer beiden weer op Hollandse grond geland zijn, zullen de data van expositie en lezing in de Tuin van Kapitein rommel te vinden zijn in deze krant.
