Purmerbos en golfterrein op de tocht
PURMEREND - Onlangs was ik op een gemeentelijke informatiebijeenkomst in het Burggolf hotel in de Purmer over de bebouwing van de groene strook aan de oostkant van Purmerend, ook wel de oostflank genoemd. Er komen in dit gebied maximaal 5.000 woningen en kan er dus gesproken worden over een behoorlijke aanslag op het Purmerbos en omgeving,
Tijdens de avond dwaalden mijn aandacht af en het woord strijd danste door mijn hoofd. Ik zal uitleggen waarom. Het woord strijd kent vele varianten waaronder verzetsstrijd, verloren strijd, belangenstrijd, wedstrijd of ongelijke strijd. Ik neem u mee naar de geschiedenis en tegenwoordige tijd van dit gebied. Hierheen gereden reed ik over de Verzetslaan, wat herinnert aan het georganiseerde verzet in de Tweede Wereld Oorlog, bijvoorbeeld vanuit de boerderij van Aag en Anton Ham alwaar een grote verzetshaard gevestigd was, bevoorraad door wapendroppings in de Purmer van een felle verzetsstrijd.
In de jaren tachtig van de vorige eeuw voerde de gemeente Purmerend, via de Raad van State, een strijd met de regering in Den Haag vanwege het door overheidswege veranderde beleid betreffende de toegezegde groei naar 100.000 inwoners. Deze juridische strijd werd door 'ons' verloren en Purmerend bleef met een massa grond zitten. Dan maar een bos, een golfbaan een een handvol dure woningen erop werd toen gedacht. Maar bos en golfbaan staan heden ten dage op de tocht, de welgestelde Purmerenders zullen hun golfballetje elders moeten gaan slaan en diepgewortelde bomen zijn hun bestaan niet meer zeker.
De bijeenkomst stond in het teken van 'u roept en wij gaan kijken of het volgens ons uitvoerbaar is'. Maar natuurlijk wordt het geen paradijs op aarde met vrije zichtlijnen, groen tot aan de voordeur, geen hoogbouw en parkeerplaatsen uit het zicht, om maar eens wat te noemen want er is een belangenstrijd gaande tussen Staatsbosbeheer, de gemeente Purmerend en de projectontwikkelaar. Dit spel wordt door het CBS 'de druk op de ruimte' genoemd. Op zich een interessante mix deze drie partijen, vindt de projectontwikkelaar. En dan ben ik op mijn hoede want wanneer het verdienmodel zoiets denkt, dan moet er geschoven worden, in dit geval uitruilen van grondgebied. Om het voor een ieder aantrekkelijk te maken. Dan dus ook maar de burgers ingeschakeld om mee te denken.
De vraag is bijvoorbeeld hoeveel bomen gaat Staatsbosbeheer eventueel kappen, er is een ruilconstructie bedacht namelijk voor elke gekapte boom komen er drie terug. Of hoe hoog worden de appartementencomplexen, immers des te groter de tuin van de een des te hoger de ander moet gaan wonen. Kortom, het moet uit de lengte of uit de breedte, een belangenstrijd dus. En natuurlijk, daar komt ie weer de strijd met de auto waar gaan we die laten misschien wel 1 vergunning voor 1 automobiel per woning.
Er zijn uiteindelijk 5 plannen gemaakt waarmee bovengenoemde partijen kunnen leven, nu de toekomstige Purmerenders nog. Ik denk zomaar dat menigeen door de bomen het bos niet meer ziet. Mocht het bijvoorbeeld zover komen dat Staatsbosbeheer bomen gaat kappen, zal het om een aanzienlijk gebied gaan waarbij het Beusebos een peulenschil is en dan nog maar te hopen dat er geen Nyctalus leisleri rondvliegt. Dit is een zeer zeldzame vleermuis. Of een gestippelde boomkikker, want dan springen de beschermers van deze beestjes op de barricaden.
De bijeenkomst is ten einde, ik loop door de hotellobby en zie daar gevluchte vrouwen uit Oekraïne; zij telefoneren met hun geliefden die een strijd voeren aan de oostflank van hun land die de hele wereld in zijn greep heeft. Ttja, dan maken wij ons druk over de inrichting van een nieuwe wijk, waar hebben we het over. Wat leven wij toch in een mooi landje.
Chris de Vries