Dertien in een dozijn
Toen ik las dat er maar liefst 13 sollicitanten zijn voor de vacature van burgemeester van Purmerend, schoot me de uitdrukking ‘er gaan er dertien van in een dozijn’ te binnen. Volstrekt misplaatst natuurlijk. De uitdrukking betekent immers zoiets als ‘iets heel gewoons’. Dat kun je natuurlijk niet zeggen over zo iets belangrijks als het vervullen van de burgemeestersvacature. Het ambt van burgemeester is immers verre van gewoon.
Van de 13 sollicitanten hebben er 12 ervaring in het openbaar bestuur en zijn er 4 van het vrouwelijke geslacht. Hoe het qua BTLHI gehalte zit vermeldt het persbericht niet en evenmin is iets bekend over de etnische achtergrond. Ooit sprak Adèle Bloemendaal over een ‘homofiele joodse neger met een bult’. Je mag niets uitsluiten, maar ik verwacht niet dat er zo’n kleurrijk persoon als door Bloemendaal bezongen zal worden benoemd.
Het blijft vooralsnog een verrassing wie straks de ambtsketen krijgt omgehangen. Tot die tijd mogen we genieten van onze eigen Don Bijl. Het lijkt wel alsof ie al met zijn afscheidstournee begonnen is. Overal duikt hij op. Of het nu bij een jubilerend muziekorkest is, bij de jarige Wereldwinkel of bij een 60-jairg bruidspaar. Hij straalt je tegemoet en op alle foto’s is te zien dat hij er nog altijd veel plezier aan beleeft.
Burgemeester zijn mag door sommigen als een hondenbaan worden gezien, Bijl bewijst het tegendeel. Een zichtbare, benaderbare burgemeester. Een mensenmens die als het moet hard is op de inhoud.
Wie de nieuwe burgemeester ook wordt, een Don Bijl 2.0 bestaat niet. En dat is maar goed ook. De nieuwe burgemeester moet geen kloon zijn van zijn of haar voorganger. De nieuwe burgemeester verdient de kans om vooral zichzelf te zijn. Gelukkig mogen we de zomermaanden nog blijven genieten van de immer goedlachse Bijl. Purmerend zal hem straks gaan missen.