Acrobatiek geeft Renske Endel plezier in bewegen terug
Vervolg voorpagina
En eindelijk als iets wat ik voor mezelf deed. Niet om punten te halen, een wedstrijd te winnen of een medaille te verdienen.” Praten over haar topsportverleden gaat haar inmiddels prima af, maar dat heeft wel even geduurd. Zelfs tijdens het interview weegt ze af en toe haar woorden, of denkt ze iets langer na voor ze iets zegt. Het kost zichtbaar moeite om er louter positief over te praten, ook al is het trauma grotendeels verwerkt. "Ik heb geleerd om het te zien als een hoofdstuk in mijn leven. Als iets wat ik heb meegemaakt, en wat me ook goede dingen heeft gebracht. Maar waar ik bovenal heel bewust en definitief afscheid van heb genomen. Dat het ook een pijnlijk hoofdstuk is, is jammer, maar het is wat het is.”
Pijnlijke herinneringen
De pijn zit vooral in de nare ervaringen die Renske en een aantal van haar turncollega’s meemaakten onder het bewind van met name trainer Gerrit Beltman. In de indringende documentaire De gouden lichting vertellen zij hierover. De druk die de dan nog zeer jonge meisjes ervaren van hun volwassen coaches, de machtsverhoudingen, het uitgescholden worden, het manipuleren en de vernederingen die ze moeten ondergaan. De verhalen van de turnsters werden jarenlang gebagatelliseerd door de turnwereld, om de reputatie van de Nederlandse turnsport te beschermen. Door de openheid en eerlijkheid van Renske en haar collega’s is de turnwereld flink opgeschud. “Het kon ook zo niet doorgaan, de turnwereld is al veel te lang een besloten wreed wereldje waar de macht regeert. Dat types als mijn ex trainers aantrekt blijkbaar, die er voldoening uit halen om meisjes zoals ik af te breken en vervolgens te kneden naar een bepaald ideaal. Achteraf ben ik nog steeds verbaasd over hoe lang ik dat volgehouden. Van mijn ouders hoefde ik echt niet te turnen, zij zeiden zo vaak ‘Stop er toch mee’, maar dan wilde ik toch weer door. Ik zat vast. Het was gewoon mijn leven. Ik wist ook niet beter, wat moest ik dán.”
Verwachtingen
Renske moest zich voortdurend aan bepaalde regels houden: niet meer naar feestjes, niet spelen met vriendjes en vriendinnetjes. “Mijn leven stond in het teken van de sport. Daardoor heb ik ook niet echt een basis in Langedijk. Ik zat op de Mariaschool en heb daar wel een hele goede vriendin aan overgehouden, maar verder was mijn leven zo anders dan mijn klasgenootjes, zelfs dan mijn broer Sjoerd en zus Femke. Er was geen ruimte om mijn eigen identiteit op te bouwen. Ik moest leven naar de verwachtingen van de mensen die destijds mijn leven bepaalden.
Inmiddels is ze alweer bijna twintig jaar werkzaam als acrobate. Haar indrukwekkende optredens in lucht- en grondacrobatiek worden sindsdien veelvuldig ingezet als onderdeel van bijvoorbeeld evenementen, openingen, voorstellingen, theaterproducties, festivals, concerten en foto- videoshoots. "Ik ben trots op waar ik nu sta, dat kan ik met overtuiging zeggen en voelen. Na een tijdlang te hebben gezocht naar wie ik eigenlijk was naast de topsporter, is dit waar ik me heel goed bij voel. Met mijn talent iets doen waar mensen blij van worden. Er is geen jury meer die me afrekent op prestaties. Ik doe dit omdat ík het leuk vind. Hoe lang ik dit nog kan doen? Geen idee. Zoals dit op mijn pad kwam, komt er vast weer wat anders voorbij als de tijd daar is. Ik weet in ieder geval zeker dat ik nooit meer iets ga doen waar ik me niet fijn bij voel. En dat ik zelfstandig wil zijn om mijn eigen keuzes te maken. Mijn vrijheid is heilig.”
Meer informatie op www.renskeendel.com.