OP JE TENEN
Het was genoeglijk druk in de supermarkt. Er werd van alles ingeslagen voor de Kerst. Boordevolle karren met meer dan één fles wijn. Zakken met chips en borrelnootjes en dan soms ook nog een kerstkrans erbovenop.
Je zou denken dat de mensen achter die karretjes vrolijk keken, blij dat het spoedig Kerst is. Feest in een tot de nok toe versierd huis. De geur van dennen.
Jammer, maar bijna iedereen liep met gefronste wenkbrauwen en een zoekende blik. Waar staat nu toch die goedkope kinderlimonade? Nee, niet hoog, maar juist laag. Daar staan de goedkope spullen. Daar moet je voor door de knieën!
Het blijft duwen en trekken en iedereen wil iedereen voorbij.
Bij de kassa staan veel vrouwen in de lange wachtrij, waarbij één kaarsrecht constant op haar tenen loopt, voetje voor voetje. Zij steekt hoog boven iedereen uit.
Dan springt ineens een jongetje van naar schatting een jaar of acht op haar af en vraagt heel keurig: ’Mevrouw waarom loopt u op uw tenen?’
’Mevrouw waarom loopt u op uw tenen?’
De vrouw kijkt in het geheel niet verstoord, ze glimlacht tegen het jochie.
‘Wat leuk dat je dat aan mij durft te vragen. Jij bent vast de enige hier!’ Zij knikt wat tegen de mensen in de rij achter haar.
‘Weet je,’ vervolgt ze behoorlijk luid, ‘iedereen hier loopt met een kromme rug te sloffen achter een karretje dat afgeladen is met zoetigheid en ander verkeerd spul. Het lijkt erop of niemand meer goed beweegt en daarom loop ik op mijn tenen, strek ik mijn rug en koop ik louter gezonde spullen, want weet je wat ik wil?’ Het jongetje knikt schuchter van nee.
‘Ik wil afvallen voor de Kerst en niet erna! Ik probeer juist nu in balans te blijven door rechtop te lopen, door vaker mijn fiets te pakken en deze supermarkt als een blij uitje te zien waarbij ik veel en veel minder koop dan de meeste mensen hier. Enne… thuis heb ik geen echte kerstboom, maar ik heb er gewoon een getekend op de grote spiegel in mijn woonkamer. Met gele lichtjes en zilveren ballen. Da’s helemaal niet zo moeilijk! Zo hoef ik lekker niet fronsend rond te lopen met de kerstdagen om mijn hondje in de smiezen te houden en kan mijn oude oom de boom niet per ongeluk omvertrekken wanneer hij daar stiekem een kerstkransje uit haalt.’
Voordat de vrouw haar boodschappen op de band legt, aait ze even liefdevol over het hoofd van de jongen.