'“Mijn ouders hebben wel eens gezegd: Zet je bed er maar neer.’’ '
De lifeguards van de reddingsbrigades houden in de zomervakantie dagelijks een oogje in het zeil op de Westlandse stranden. Bij nood komen zij in actie en als het nodig is, schakelen zij extra hulp in. Wie zijn deze vrijwilligers die zich inspannen voor andermans veiligheid eigenlijk?
door Evelyne Lammerding
Redders aan de kust
Haar 3-jarige dochtertje Emily is mee naar de strandpost van de Monsterse reddingsbrigade. Het is alweer de laatste keer dat haar moeder Leonie Lucas (31) voor dit seizoen is ingeroosterd. “Maar na deze dienst kom ik bij mooi weer naar de post. In geval van nood help ik dan ook mee.’’ Lucas is geboren en getogen in Monster. In het dagelijks leven werkt zij drie dagen bij een import- en exportbedrijf van groente en fruit in De Lier. Ze is er logistiek medewerker, plant de ritten voor de chauffeurs naar Engeland. “Sinds Brexit is het drukker geworden,’’ beaamt ze. “Maar ik vind het interessant.’’ In haar vrije tijd is zij graag en veel bij de reddingsbrigade. Al lid sinds haar 9e, toen zij haar anderhalf jaar oudere broer volgde die de vereniging al had ontdekt. “Ik had mijn A en B diploma en met schoolzwemmen had mijn C ook gehaald. Zwemmen vond ik altijd leuk.’’
Thuis
Ze voelt zich helemaal thuis bij de reddingsbrigade: “De vereniging is belangrijk voor het bewaken van het strand en ik lever er een maatschappelijke bijdrage mee. Bovendien ik heb hier mijn vrienden. De vereniging voelt als familie. Zij,’’ ze wijst op Emily, “noemt Ton die hier al decennia lid is, ‘opa Ton’. Mensen van alle leeftijden zijn lid, dat is leuk. En vroeger vonden mijn ouders het goed als ik ’s avonds hier heen ging. Dat gaf ze een veilig gevoel. De vereniging is een fijne plek om heen te gaan.’’ Als lifeguard houdt Lucas het strand veilig, ze vaart en maakt soms ook gebruik van de waterscooter om de kustlijn in de gaten te houden. Daarnaast zit zij in het bestuur. “Ik ben actief in de feestcommissie.’’ Andere taken zoals die van zweminstructrice die ze voorheen ook had, heeft zij met de komst van haar dochtertje opgegeven. “Soms moet ik ook thuis zijn,’’ lacht ze. Dat was vroeger schijnbaar niet het geval. “Mijn ouders hebben wel eens gezegd: Zet je bed er maar neer.’’
Vonk
Tijdens een feestje op de vereniging sloeg de vonk over tussen haar en Pieter Lucas met wie zij inmiddels twaalf jaar samen is. "Hij is lifeguard, barman, instructeur en zit net als mijn broer bij de alarmploeg.'' De reddingsbrigade vormt een groot deel van Lucas' leven: "Mijn broer, een tante, mijn man en vrienden erbij. Emily komt hier ook graag, zij speelt met de kinderen van mijn vrienden'', schetst Lucas. "De reddingsbrigade is mijn tweede huis.''