Een schoon hart
“Heeft u dit allemaal onderweg geraapt?”, vraag ik aan een vrouw met plastic zak vol blikjes, tijdens mijn ochtendwandeling door de duinen. Ze knikt en vertelt dat ze dit doet voor een vriend, die blik spaart voor het goede doel. Ik spaar al jaren plastic doppen, voor Kika, KNGF of ChildsLife. Initiatieven genoeg in de regio die ogenschijnlijk waardeloos afval inzamelen voor geld.
De hoeveelheid blikjes in haar zak verrast me. Wat laten mensen toch veel afval op straat achter! Hoewel ik vroeger als tiener ook weleens een kauwgompje op straat uitspuugde (wist ik toen veel…), ben ik dusdanig opgevoed dat je je eigen troep opruimt of even bij je houdt tot je een prullenbak tegenkomt.
Neem maar een voorbeeld aan de Japanners. Japanse supporters ontdeden, gewapend met blauwe zakken, zelf hun eigen tribunes van hun eigen troep na afloop van de WK voetbalwedstrijd tegen Duitsland. ‘Atarimae’ noemen ze dat in Japan. Het betekent dat je je omgeving schoner achterlaat dan hoe je hem aantrof.
Atarimae zit in het hele gedrag van de Japanners verweven. Ze maken zelf het klaslokaal schoon als ze naar school zijn geweest, dus van kinds af aan wordt dit principe er al ingestampt. Zo behoud je een schoon hart, zeggen ze. Daar zit zeker wat in, want het voelt toch ook heerlijk als je omgeving schoon en opgeruimd is. Daar maakt je hart een sprongetje van!
Elk jaar heb ik wel een extra opruimwoede en stier ik door mijn huis en praktijkruimte om kasten nog beter te organiseren en afstand te doen van zaken die ik echt niet meer nodig heb. De winterperiode is daar een prima moment voor. Schoon huis, schoon hoofd, schoon hart…
Opgeruimde feestdagen gewenst!
Marja van der Ende
Leefstylist