'Wie dan leeft, wie dan zorgt'…?
Als kind keek ik graag naar films van Louis de Funès, dat drukke grappige Franse mannetje die rollen als gendarme, commissaris en chef-kok perfect speelde. Een van zijn films is me altijd bijgebleven: L’aile ou la cuisse, over de strijd tussen een culinaire restauranthouder en de opkomende fastfoodindustrie. En dan met name de scènes waarin Louis met zijn zoon inbreekt in de voedselfabriek en van de ene verbijstering in de andere valt. Plastic skeletten van kippen en vissen waar het ‘vlees’, een ondefinieerbaar goedje, omheen geperst en gekleurd wordt, slakroppen van een plasticachtige substantie die van de lopende band afrollen… gruwelijk.
Ik denk de laatste tijd steeds vaker aan die film. Het lijkt wel of de makers in 1976 een soort vooruitziende blik hadden. Het ultrabewerkte voedsel waar onze supermarkten nu voor 75% mee vol liggen, rolt ook zo van de band en heeft ook vaak een ondefinieerbare herkomst. Om nog maar te zwijgen over nieuwe ontwikkelingen zoals kweekvlees en vertical farming, waar het eindproduct geen streepje echt zonlicht heeft gezien om te groeien.
Welke invloed zal deze ‘vooruitgang’ hebben op onze gezondheid? Is er echt langdurig onderzoek aan vooraf gegaan voordat het groen licht heeft gekregen? Of denkt men gewoon: “wie dan leeft, wie dan zorgt”? Uit onderzoek is gebleken dat de toename van het nuttigen van bewerkt voedsel en fastfood en de stijgende aantallen mensen met overgewicht en diabetes, met elkaar in verband staan. De keuze van toen voor bewerkt voedsel, is de zorg van nu.
Gevalletje beter voorkomen dan genezen, lijkt mij. De alternatieve titel van de film L’aile ou la cuisse in Nederland is trouwens Wie dan leeft, wie dan zorgt!. Frappant toeval? Of niet…?
Marja van der Ende
Leefstylist