Bewust-zijn
Toen ik in 2005 een drukke marketingbaan vaarwel zei om massagetherapeut te worden, leerde ik in de opleiding over ‘bewustzijn’. De Westerse lesmaterie begreep ik snel, maar dit gedachtegoed uit India was nog abracadabra. Langzaam werd ik me bewust van de betekenis van bewustzijn.
Neem bijvoorbeeld die gele zakken aan lantaarnpalen, wat een lelijk gezicht! Maar waren we ons daardoor niet juist meer bewust geworden van hoeveel verpakkingen we verbruiken? Die bewust-wording kan echter pas doorgroeien naar bewust-zijn, als we niet zouden overgaan op nascheiding en ons blijven confronteren met de last van ons afval.
Coronalockdowns maakten ons bewust hoe waardevol familie bezoeken, feestjes vieren, persoonlijk afscheid nemen van overleden dierbaren of heerlijke gerechten nuttigen in restaurants is. Alledaagse dingen die ons ontnomen werden. De pijn die we voelden, maakte ons bewust van de waarde. Toch lijkt dit bewust-worden weer gewoon over te vloeien in gemak en vanzelfsprekendheid. We staan weer in de rij op Schiphol en in de file op de snelweg, terwijl die hemelsblauwe lucht zonder vliegtuigen en thuiswerken zo goed bleken voor de natuur en onze rust.
Een mens heeft pijn en ongemak nodig voor bewustwording op de zin en onzin van ingeslagen wegen. Het gebeurt echter nog vaak dat bewust-worden niet doorgroeit naar bewust-zijn, de staat waarin het geleerde gedisciplineerd uitgevoerd blijft in het leven van die mens.
Bewustzijn zit in kleine dingen in het leven: verpakkingen hergebruiken, een loopje naar de PBD-container, fietsen voor je eten, je lijf dagelijks onderhouden met beweging en rust… bewust-zijn is zo simpel!
Natuurlijk heb ook ik nog veel leerpunten. Daar ben ik me dagelijks pijnlijk bewust van. Ik doe gewoon mijn best, meestal werkt dat en soms nog niet. Dan blijft het gewoon nog even steken.
Marja van der Ende
Leefstylist