Kleinburgerlijk leed
Er zijn van die momenten dat je behoefte kunt hebben om uiting te geven aan onvrede of onbegrip over zaken die ik gemakshalve maar even als ‘kleinburgelijk leed’ kwalificeer. Een regel of voorschrift waarvan je denkt: hoe is het in ‘s-hemelsnaam mogelijk dat iemand (een overheidsdienaar?) dat bedacht heeft?
Zo zag ik op de overvolle lappendag een dikke Mercedes het marktgebied inrijden. Zo’n situatie waarvan ik dan denk: is er dan niemand in het gemeentehuis die heeft kunnen bedenken dat het verstandig is om op zo’n superdrukke marktdag de binnenstad volledig af te sluiten voor gemotoriseerd verkeer?
Of neem de Purmerenderweg nabij de vaccinatietent. Zo nu en dan rijd ik over die weg omdat ik in Monnickendam moet zijn. Het is er een wirwar met verkeersborden. Er is haast geen touw aan vast te knopen. Sinds de GGD-tent er staat, mogen voetgangers zich niet meer op die weg begeven. Over hoe die voetgangers vervolgens bijvoorbeeld de Purmerkerk, het terrein van De Wherevogels of het woonbuurtje aan de Purmerenderweg moeten bereiken, heeft kennelijk niemand nagedacht. De borden wijzen naar een route over het terrein van de GGD tent, alleen dat gebied is vaak door hoge hekken afgesloten.
Een ‘slimme’ burger heeft het voetgangersverbodsbord voorzien van een grote rode streep, waardoor het verbod weer lijkt te zijn opgeheven. Lijkt. Kerkgangers, voetballiefhebbers en buurtbewoners kunnen vrijwel niets anders dan het verbod negeren. Toegegeven: met gevaar voor eigen leven. Het zou toch mooi zijn als een deskundige ambtenaar zich het hoofd buigt over de situatie aldaar.
Wat is het toch fijn dat een eenvoudig columnist de ruimte heeft om zijn of haar ongenoegen te uiten. Nu nog wachten op het vervolg.