Hoe ik toch een prik haal ondanks mijn erge angst
Binnenkort ploft 'ie weer op de deurmat: de oproep van de herhaalprik tegen corona. Dit keer kun je een vaccinatie halen tegen de omikron-variant van het virus. Ik had afgelopen week al een voorproefje. Nou ja, voorproefje: ik kreeg er zelfs twee. Ik ga namelijk nog met mijn vriendin op vakantie naar Namibië.
Ik ga er niet omheen draaien: ik vond het vreselijk. Dat komt omdat ik heel erge prikangst heb. Bij mij is dat het gevolg van een trauma. Als 9-jarig jochie kreeg ik de DTP-prik en BMR-vaccinatie. Zonder enige waarschuwing kreeg ik tegelijkertijd in mijn linkerarm en mijn rechterarm een prik. Of het door de schrik kwam, of doordat ze alle twee tegelijkertijd erin gingen; ik weet het niet. Wel viel ik flauw en moest mijn moeder me oprapen.
Sindsdien is elke prik die ik haal een enorme uitdaging, omdat ik doodsbang ben dat ik flauwval door een vaccinatie. Ik hyperventileer, zweet, tril en slaap de nacht van tevoren slecht. En het erge is: ik weet dat mijn angst niet rationeel is. Ik ben namelijk nooit meer flauwgevallen sinds die vreselijke ervaring. Zelfs niet toen ik bloed moest laten prikken toen ik 13 jaar was. Ik heb in het kort veel meer last van de angst dan de hooguit twee seconde die de naald in mij zit.
Ik ben lang niet de enige: 1 op de 5 Nederlanders heeft er in min of meerdere mate last van. Zelfs zo heftig dat sommigen niet naar bepaalde landen op vakantie gaan. Hoe het mij dan toch lukt om me te laten vaccineren?
Ik geef altijd van tevoren aan dat ik prikangst heb. Medewerkers van de GGD zijn dan extra aardig en slepen me er doorheen. Tijdens de eerste twee coronaprikken (ik dacht er vanaf te zijn na een Janssen) kreeg ik een eigen kamer. Twee keer sprak mijn prikker eerst rustig met me en kreeg ik limonade om me op mijn gemak te stellen. Dat scheelde nogal. Ook ging mijn vriendin een keer mee.
Verder vind ik het ook fijn dat je mag liggen. Je hoeft niet (verkrampt) in een stoel te zitten. Voordeel is ook dat je bloed dan goed doorstroomt. De kans dat je flauwvalt, is dan aanzienlijk minder. Verder kan ik dan wegkijken als de prik wordt gezet.
Bovendien koppel ik na een vaccinatie altijd iets positief eraan. Afgelopen week ging ik 's middags een Bossche bol eten. Na mijn tweede coronaprik kookte mijn vriendin uitgebreid en kwamen mijn ouders langs.
Maar wat helemaal een uitkomst was: je kunt je ook in je bovenbeen laten vaccineren. Doordat ik mijn armen nodig heb om te schrijven en ik ook tennis, had ik gevraagd me in mijn billen te laten vaccineren. Dat kon niet. Wel in mijn bovenbeen: een verademing. Ik had een beetje spierpijn, maar kan nu veilig op vakantie. Bart van der Spek is redactiecoördinator.