De Monsterse Bloedberg, een mystieke poortwachter
Ton ter Heijden
De Monsterse burgemeester Kampschoër kreeg midden jaren ’30 van de vorige eeuw subsidie van o.a. Provinciale Staten om een attractief duinpark aan te leggen tussen Ter Heijde en het Schelpenpad. Tientallen werklozen werden in het aanvankelijk kale duingebied (55 ha.) aan het werk gezet om een vijver, hertenkamp en een uitkijkpost vorm te geven. Alleen de 11 meter hoge uitkijkpost is uiteindelijk gerealiseerd door kruiwagen voor kruiwagen 5000 kubieke meter zand op te tasten. Naar een oud Monsters gezegde hebben zij ‘zich etter en bloed gezweten’, vandaar de naam ‘Bloedberg’.
De aanwezigheid van de Duitse bezetter, die het gebied als oefenterrein gebruikte, heeft het geplande duinpark volledig afbreuk gedaan. Thans resteert slechts de uitkijkpost nog en deze Monsterse ‘duinpuist’ is via een spiraalpad te beklimmen.
Wie achterwaarts dit pad bewandelt bezorgt zichzelf een bijzondere ervaring. Al hoogte winnend duwt men zich hemelwaarts, waarbij men figuurlijk afstand neemt van de aardse besognes en – boven gekomen – het alom aanwezige uitspansel veel mentale energie genereert. Wie plaats neemt op het vernieuwde, zeskantige zitelement en zich concentreert op de vier windstreken ontdekt een groene oase van begroeiing, die hooguit een derde deel van het gezichtsveld inneemt. Menselijke invloed in dit panorama ervaart men bij het zien – in het oosten – van de Monsterse watertoren, die met 38 meter hoogte Solleveld domineert.
Blijft dus tweederde deel over voor een ‘blauwe koepel met vogels, condensstrepen van vliegtuigen én met de mystiek van het oneindige. Een ervaring, die het hoofd leegmaakt, de nietigheid van de beschouwer benadrukt, maar vooral een dankbaar gevoel geeft hier onderdeel van te mogen uitmaken!
Ook iets insturen voor de rubriek 'Schrijvende lezers'? Stuur een mailtje naar redactie.moc@uitgeverijwestmedia.nl!