De La Beijersbos in Transvaal is aangeplant: 'Maar komen die bomen en struiken niet veel te dicht op elkaar te staan'
“Maar komen die bomen en struiken niet veel te dicht op elkaar te staan,” vroeg een bezoeker die al een tijdje had toegekeken hoe op 9 november het De la Beijersbos aan de De la Reyweg in Transvaal werd aangeplant. Nee, antwoordde Marijn de Smit die met mede-Bosmaker Marleen Elders het initiatief nam voor het stadsbos op het Beiersveld tegenover de De La Reyschool. “Het is precies goed zo!”
Door Jean Quist
In de vakliteratuur heet het De la Beijerbos een ‘tiny forest'. Het wordt aangelegd volgens de bosbouwmethode van de Japanse botanicus Akira Miyawakia. Zo'n 25 verschillende inlandse bomen en struiken staan er op het Beiersveld bij elkaar, legde een deskundige van IVN Natuureducatie uit. Die lagen zo hoog opgetast in een kruiwagen dat het de leek duizelde bij de gedachte dat die allemaal op een niet heel groot stuk grond een plek moesten vinden. Dat kan makkelijk, vonden de experts. Al die bomen en struiken willen zo snel als het kan naar het licht toegroeien. Zo ontstaat een natuurlijke selectie waarin de ene boom het licht bereikt en de andere in het donker het loodje legt. In zo'n zelfregelend bos staan nooit teveel bomen die elkaar het licht op de bladeren niet gunnen, kregen de bezoekers mee.
Rond het minibos ligt een greppel die na een plensbui vol water komt te staan dat later door de bodem naar de boomwortels sijpelt. Als het gaat zoals de initiatiefnemers van het De la Beijersbos het graag zien groeien mettertijd in de greppel ook allerlei planten. Zonder dat het een ondoordringbaar oerwoud wordt, klonk het. Het gaat overigens niet alleen om groen; een tiny forest wordt ook een thuis voor vlinders, vogels, bijen en kleine zoogdieren, leert een bord bij de ingang. En dan zijn er ook nog bodemdiertjes en schimmels die zich tegoed doen aan wat er in zo'n bos allemaal op de grond valt. Honden komen er niet: daar zorgt een schapenhek voor.
Les in de buitenlucht
Al die natuurlijke bijzonderheden van een tiny forest kunnen zomaar een onderwerp worden voor schoollessen in de buitenlucht waarvoor buiten het eigenlijke stadsbos al bankjes van boomstammen zijn geplaatst. Bijvoorbeeld voor kinderen van een basisschool of een kinderopvang die als Tiny Forest Rangers ook het bos onderhouden. Leerlingen van de De La Reyschool plantten ook het De la Beijersbos aan; soms met een helpende hand van hun ouders. En elk kind mocht aan elke boom of struik die ze in de grond zetten een houten label hangen met hun naam erop. Misschien hadden ze er ook nog op kunnen zetten om welke soort boom of struik het ging. Want wie weet straks nog dat uitbundig groen op 9 november als een kale haagbeuk de grond in ging?
Groen verbetert de woonomgeving, vertelden Marijn en Marleen eerder over hun initiatief. Het fleurt volgens hen niet alleen de omgeving op; het heeft ook een sociale functie. Bewoners kunnen er elkaar ontmoeten bijvoorbeeld. Zo'n bosje biedt meer voordelen. Het begint al met de schaduw waarmee de bomen op zeer zonnige zomerdagen de buurtbewoners verkoelen. Terwijl ze daarvan genieten kunnen ze bijvoorbeeld ook allerlei vogels horen. Want het groen trekt allerlei insecten aan en dus vogels bij wie de insecten op het dagelijkse menu staan. En niet onbelangrijk: kinderen zien er in de praktijk wat natuur en milieu inhouden. Marijn: "Onderzoek wijst uit dat veel kinderen die vòòr hun zesde de natuur ervaren, later beter voor het milieu zullen zorgen.”