Uitslag van de stoelendans
Krijgt u ook een uitslag van de uitslag. Als u hiermee naar de dokter gaat, weet hij niet wat hiermee moet gebeuren. Is dit een nieuwe ziekte?
De uitslag is al weken bekend, zegt de dokter, maar hopelijk leidt deze uitslag niet tot een nieuwe ziekte met een afloop, die niet bekend is.
Wat gaat er nu gebeuren met de uitslag. Eerst moet deze uitslag bekend worden gemaakt. Resten moeten worden opgeruimd en dat kan soms leiden tot een extra zetel. In dit geval is alles nu officieel en kan men aan de slag.
Een vreemd ritueel volgt: de stoelendans. We kennen dit nog wel van feestjes en partijen en het gaat gepaard met veel gelach en muziek op de achtergrond. In dit geval blijft de muziek voorlopig achterwege en zal er niet veel gelachen worden. Zeker als een bepaalde coalitie niet te maken valt.
Je kunt nu lezen en eigenlijk al voor de verkiezingen, dat barricades worden opgeworpen; jezelf dus ingraven. Bekend maken dat je niet met een ander samen wil, maar waar is de verdraagzaamheid?
Dit niet samengaan, is dat gestoeld op tijdens de stoelendans telkens een stoeltje minder of op zoiets als: ”Ik mag jou niet en het kan me niet schelen dat je mij ook niet mag”!
De grootste partij mag een poging wagen en stelt hiervoor een onderzoeker aan. We noemen deze persoon de informateur. De persoon gaat informeren en onderzoeken hoe alles ervoor staat. Onderzoeken of gedane uitspraken verkiezingsretoriek waren of in beton gegoten zijn.
Nu wordt al gezegd, voordat de dans goed en wel begint, dat je de grootste van het klasje niet erbuiten kunt laten, omdat je veel inwoners van Den Haag dan in de kou laat staan.
Er wordt opgeteld tot een meerderheid en wie zal voor wie vallen om mee te kunnen regeren. “Je moet je politieke verantwoording nemen, als……”, hoor je veel, maar waar is dit op gestoeld?
Vreemde gedragingen en alles wordt uit de kast getrokken om gelijk te krijgen. Is het volk hiermee gediend, vraagt u zich misschien af? Heb ik daarvoor gestemd of ik ben blij dat ik niet gestemd heb, omdat de stoelendans toch altijd weer anders verloopt?
‘It takes two to tango” is een gevleugelde uitdrukking en zo is het maar net. Alhoewel: tegenwoordig is het heel normaal in Nederland dat het meer dan ‘two’ is. Een coalitie met 4 of 5 partijen is heel gewoon en dus blijven er veel stoeltjes staan, maar wie zit erop?
Het is geen wonder dat je van dit alles een uitslag krijgt, jeuk en het idee van gooi het maar over de schutting. Wie het weet, mag het zeggen, maar de informateur, kan ik mij voorstellen, wordt hier niet gelukkig van.
Vooringenomenheid is een zwaar geschut en met scherp zal er zeker geschoten worden.