V.l.n.r. Hakop, Charlie en Dean willen sporten en naar school.
V.l.n.r. Hakop, Charlie en Dean willen sporten en naar school.

'We mogen bijna niks, het is onmenselijk'

De jongeren worden in deze coronatijd harder aangepakt dan de rest. Dat moet niet kunnen, vinden Charlie (18), Dean (17) en Hakop (15) uit Loosduinen.  

Ankie Driessen

"We mogen bijna niks meer. Het is onmenselijk. Op onze leeftijd moet je sporten, naar school, nieuwe vrienden en vriendinnen ontmoeten. Je sociale ontwikkeling staat totaal stil. We zitten totaal vast. Misschien zou je anders in deze tijd je meisje ontmoeten wat nu niet gebeurt omdat je niet naar een terras kan of een bar. Nu ontmoet je bijna niemand”, meent Charlie. 

Ze begrijpen alle drie heel goed dat er een virus rond gaat. Ze zijn het alleen niet eens hoe er mee wordt omgegaan. "Gooi het land hermetisch dicht voor twee of drie weken of laat het virus z'n gang gaan. Wij geloven er in dat degene die het moet krijgen, het toch wel krijgt en anders niet. Het is niet tegen te houden." 

In vaccinaties geloven ze deels maar een QR-code op zak hebben, daar doen ze niet aan. "Dadelijk moet je bij het halen van een zak chips bij Albert Heijn je code laten zien. We zijn bang dat het zover komt. Een normaal leven valt nu al niet meer te leiden en jongeren leren in deze tijd zeker geen waarden en normen kennen, menen zij unaniem.

School

Charlie vindt dat hij nog een beetje geluk heeft omdat hij het Beroeps Begeleidende Leerweg volgt. Dat betekent dat hij vier dagen werkt in de zorg en één dag naar school moet. Naar school zit er echter niet in. Dat laatste geldt ook voor Dean (MBO) en Hakop (volgt een beroepscollege). Ze zijn niet gefrustreerd maar vinden deze tijd wel erg zwaar. 

Het kabinet zouden ze het liefste naar huis sturen, met name Rutte. "Waar zijn ze mee bezig? De ziekte laat zich niet wegsturen. De bevolking zou veel meer moeten laten weten hoe ze over het beleid denkt. En laten ze bijvoorbeeld voor de niet-essentiële winkels wel de QR-code gebruiken, en afhalen voor iedereen mogelijk maken. Dan wordt het voor veel mensen leefbaarder”, menen zij.

Jeugdraad Loosduinen

Charlie en Dean zitten in de Jeugdraad van Loosduinen en vergaderen deze middag ook op het Eiland in de Melodiestraat. Ze proberen problemen die in de omgeving spelen, op te lossen. Een Kinderraad werkt in een aantal wijken binnen Loosduinen met hetzelfde doel. De jongeren van ongeveer 12 jaar willen liever niet praten. Ze vinden het moeilijk om het over corona te hebben. 

Jongerenwerker Danielle probeert toch ook met hen over corona te praten. Zij merkt dat de spontaniteit bij veel kinderen en jongeren weg is. "Het ene moment mogen ze helemaal niets en het andere moment moeten ze ineens weer van alles. Dat werkt niet."