Blijft gemeenteraad in beweging of slaat bloot echt dood?
PURMEREND - Het is met de gemeenteraad van Purmerend net als met kinderen. Als je denkt dat je alles gehad hebt gebeurt er weer iets! Ze maken het deze keer zo bont dat ze bij wijze van spreken hun eigen soap hebben geschreven. Het is bijna niet te doen waar te beginnen; het ene onderwerp vecht om voorrang op het andere.
De raadsvergadering van 24 november begon vrij rustig met het unaniem aannemen van een motie over de zorgen over het dierenleed door het schouwen van het waterschap. Bij deze handeling bestaat een grote vissterfte. En toen het onbedoelde klapstuk van de avond, het zal weinigen ontgaan zijn dat de borsten van Purmerend de landelijke pers en media hebben gehaald. Werkelijk alle media stortten zich op de verpreutsing, verwijdering, verontwaardiging, vernieuwing, verbazing in de Marktstad. De schilderijen, gemaakt door de Utrechtse kunstschilder Jeroen Hermkens (1960), vertonen Beemster vrouwen in al hun puurheid. Maar dat werd door bezoekers als ongemakkelijk ervaren.
Het college besloot in al haar wijsheid te besluiten dat de meest aanstootgevende creaties weggehaald moesten worden en de veilige schilderijen mochten blijven hangen. Reactie van Hermkens: "Je mag je toch ongemakkelijk voelen, laten we daar niet moeilijk over doen". Toevallig was er op de avond van het besluit een raadsvergadering. Unaniem werd besloten dat de schilderijen moesten blijven hangen. Was dit nu een storm in een glas water? ik denk het niet; ik verdenk een kennis of familielid van de kunstenaar van deze publiciteitsstunt. De tentoonstelling, hangend in de gang naar de raadszaal, kabbelt rustig naar zijn einde volgende week. Een rijk geïllustreerde catalogus complementeerde het geheel. Het gevolg is nu landelijke aandacht, het zal mij niet verbazen als de tentoonstelling wegens succes verlengd wordt en de catalogus zijn volgende druk gaat beleven.
Schijnbeweging
Maar de politieke koek is nog niet op want want Rob Klaucke van PB21 neemt het woord. Zet u schrap want hier volgt een politieke schijnbeweging die zijn weerga niet kent en niemand had zien aankomen. De Raad houdt zijn adem in en het kiekeboe spelletje van "Jullie willen mij niet, maar hier ben ik toch!" is begonnen. Na een geëmotioneerde rede komt Klaucke met de mededeling dat hij zich terugtrekt uit de Raad en Harry Poppelier wederom zijn zetel inneemt. Hier eindigt Klaucke's 28 dagen durende politieke carrière in de gemeenteraad van Purmerend, ik stel voor dat zijn naambordje naar het museum gaat als een van de kortst zittende raadsleden. In gedachten zie ik hem de zaal verlaten en dat hij zich vastlijmt tussen de schilderijen want hij wil eigenlijk helemaal niet uit de politiek. Maar PB 21 heeft zijn punt gemaakt maar of dit in het belang is van Purmerend betwijfel ik.
Door al deze gebeurtenissen is het afscheid van Manja v/d Weit (VVD) bijna onopgemerkt voorbij gegaan. Zij kiest voor een minder hectisch bestaan als ambtenaar bij de gemeente Purmerend. Haar opvolger is Pieter Wickel. Vanuit de samenleving wordt geroepen of de Raad zich niet betere kan bezig houden met de echte problemen die er spelen in de stad. En zo is het ook eigenlijk, dus over tot de orde van de dag en niet meer naar de waan van de dag.
CHRIS DE VRIES