Waardige dodenherdenking op Rozenburg
AlgemeenNet als in de rest van het land werd woensdag 4 mei om 19.58 uur ook twee minuten stilte in acht genomen. Voorafgaand was er een herdenkingsdienst van de Gemeenschap van Kerken, gevolgd door de stille tocht naar de begraafplaats, waat zich enkele honderden mensen verzamelden. Een verslag aan de hand van de aantekening en van Cornelia Molendijk.
De Dodenherdenking in Rozenburg begon met een dienst van de van de Gemeenschap van Kerken, waarbij pater Piet Hein van der Veer voorganger was en het orgel bespeeld werd door Rob Oosterlee. Terwijl de diverse deelnemers hun plaats innamen, werden door mensen kaarsjes gebrand.
Heer herinner u de Namen werd gezongen en vervolgens droeg Mellisa Sebastampillai het gedicht ‘Niets Meer’ van Maryam Alaouli voor:
Niets meer
Niets meer op de plek waar eerst haar huis stond
Niets meer waar ze eerst speelde
Waar ze vrolijk opgroeide
Terug in de tijd
Toen het enige waar ze bang voor was
Het monster dat onder haar bed zat
Niet wetend wat er komen zou
Hoeveel tranen ze zou laten
Hoeveel mensen ze zou kwijtraken
Hoe donker de dagen zouden zijn
Onverwacht was alles weg
Oorlog is een heel ander soort monster
Veel groter en veel enger. Niet alleen onder je bed. Overal.
Pater Hein gaf daarna zijn lezing gebaseerd op Lucas 24 13/16 en 28/35 betreffende de Emmausgangers.
Vervolgens ging het vanaf het voormalig gemeentehuis in stille stoet naar de begraafplaats, waarbij doedelzakspelers voor gingen. Naar de mening van velen was de stoet wel erg snel weg en op de begraafplaats. Een groep mensen was achtergebleven in de St. Jozefparochie. Zij hebben nog geprobeerd de stoet in te halen maar dat mislukte. Het enige welkom dat hen wachtte waren de leden van de Scouting en hun bloemen. Op de begraafplaats stonden het Rozenburgs Mannenkoor en UDI, zij zorgden om beurten voor de muzikale omlijsting van de plechtigheid. De stoelen voor het publiek hadden een plaats gekregen voor de deuren van de oude aula.
Op de begraafplaats sprak de heer Schellenboom namens de wijkraad de menigte toe: “Ik heet u allen welkom bij deze herdenking op de begraafplaats. Wij zijn net 2 minuten stil geweest om de vele slachtoffers te herdenken die gevallen zijn en op dit moment nog steeds vallen. Helaas staat de wereld niet 2 minuten stil om het vele zinloze geweld te stoppen. “Zij die hier begraven liggen brachten het hoogste offer dat van een soldaat gevraagd kan worden. Zij kwamen van ver, uit verschillende landen om ons te bevrijden. Uit respect, eerbied en dankbaarheid herdenken wij hen ieder jaar opnieuw. Gekenmerkt door bezinning. Daarom zijn wij vanavond hier weer bijeengekomen. Om erbij stil te staan en terug te denken aan wat toen is gebeurd. Deze herdenking is een eerbetoon aan degenen die zijn gevallen voor onze vrijheid.”
Schellenboom roemde de twee veteranen, de heren Henneveld en de Ronde voor hun jarenlange inzet om de 4 mei herdenking te maken tot wat hij nog steeds is.
Dat vrijheid geen uitgemaakte zaak is en duur wordt betaald blijkt volgens hem wel uit de oorlogen die ook na de Tweede Wereldoorlog gevoerd werden en worden en haalde ook de vreselijk oorlog in Oekraïne aan. “Wij kunnen alleen maar hopen en bidden dat deze vreselijke oorlog snel afgelopen mag zijn. “
“Wij moeten onze soldaten, die toen en nu nog steeds bij vredesmissies ingezet worden, dankbaar zijn en waarderen voor de soms grote prijs die zij moeten betalen. Dat is niet altijd met hun leven, maar ook de psychische schade die zij oplopen, moeten wij niet vergeten. Waardering, begrip en een luisterend oor zijn in dat geval het beste wat we kunnen doen. Laten wij hen ook niet vergeten.
Het thema van dit jaar is: “Vrijheid in verbondenheid”
Deze kreet is niet zomaar een kreet. Hier moet een ieder bewust van worden, wat mee doen en aandacht aan besteden. Het feit, dat wij hier vrij kunnen spreken en lid mogen zijn van verenigingen, kerken en andere organisaties zijn voor velen een utopie. Laten wij daar ook bij stilstaan. Wij wonen in een land dat aan het veranderen is en waar verdraagzaamheid een groot goed is. Laten wij dat niet vergeten en aan elkaar doorgeven..
Schellenboom sloot af met een tekst van een veteraan die hem wees op het bestaan van het Poppy symbool. Zeker vanwege het feit dat op de begraafplaats ook Engelse vliegers herdenken en waar ieder jaar een krans op hun graven gelegd wordt. Schellenboom sloot af met een gedicht, geschreven door een Canadese legerarts: Kolonel John McCrae : Bloemen van herinnering.
Na de kranslegging door de verschillende vertegenwoordigers werden bloemen gelegd bij de oorlogsgraven. Plechtig klonk hierbij de St. Andrews pipeband uit Rotterdam, waarmee een waardicht besluit kwam aan deze herdenking.