Ouwendijk: ‘Na 52 jaar is het voor onze Joris klaar!’
AlgemeenKlanten komen hem zaterdag uitzwaaien
Joris Louwen is graag op zijn volkstuin. Daar komt hij tot rust. Behalve als de kantine van Eurohof open is. Joris houdt wel van een biertje. Toen hij ooit tegen zijn vader zei: ik denk dat ik een kasje op de tuin ga zetten, zei zijn vader: dat zal wel een koelkastje worden…
Door Kor Kegel
Zo ver kwam het niet. Er is geen stroom in de kassen op Eurohof. Als Joris vrij is, is hij behalve op Eurohof ook wel met zijn werphengel aan de Nieuwe Waterweg te vinden. “Ik ken de plekjes wel,” zegt hij, zonder ze te verklappen. Straks is hij altijd vrij. “Ik ga me aanmelden bij biljartvereniging Het Anker,” zegt hij. “En misschien neem ik wel een Jack Russelltje. Bind ik een paar weken aan mijn been en dan loopt ie de rest van zijn leven los naast me.”
Straks, dat is na aanstaande zaterdag. Dan neemt hij afscheid bij Ouwendijk. Alle klanten zijn in de Emmastraat 52-54 welkom. Onder een kopje koffie met gebak kunnen ze Joris uitzwaaien. Hij gaat met pensioen. Hij heeft er meer dan een halve eeuw gewerkt. “Na 52 jaar is het voor onze Joris klaar!” laat Ouwendijk alom weten. “Er gaat wel wat door me heen, hoor,” zegt Joris. De eeuwige lach op zijn gezicht maakt even plaats voor een andere emotie.
Hij was 15 toen hij er als timmerman begon. Dat was in 1970 bij Huib Ouwendijk. Deze was in 1936 met een aannemingsbedrijf begonnen, waar later een carrosserie en wagenbouw bij kwamen en nog later een hobbycentrum. Op zaterdag stond Joris ook in de winkel. De houtafdeling hiervan was aan de Emmastraat 52; de ijzerwarenafdeling was aan de andere kant van de straat. Hij zag vaak een leuk meisje door de Emmastraat lopen. Dat was Ria Beukers, die verderop bij Breukel werkte. Met haar ging hij trouwen en ze gingen wonen in een flatje in de Eikenlaan. De zonen van Huib Ouwendijk, Jaap en Chiel, hadden de zaak inmiddels overgenomen en toen Ria zwanger raakte, kwam Chiel ineens van de woningcorporatie terug met drie sleutelbossen. Ze konden uit drie woningen kiezen en het werd de Juliana van Stolberglaan.
“Ik heb Ouwendijk steeds groter zien worden,” vertelt Joris, terwijl hij een plattegrondje tekent van de woonhuisjes die achter de Emmastraat stonden en plaatsmaakten voor de winkel en de houtafdeling. Sinds 1991 bevinden alle afdelingen zich onder één dak op nummers 52-54. Inmiddels wordt de service-bouwmarkt geleid door Michel Ouwendijk, de derde generatie.
“Heel Rozenburg kwam bij Ouwendijk,” zegt hij. Het leidde ertoe dat hij ook thuis bij de klanten ging klussen. “Ik heb wel een paar honderd kastenwanden geplaatst, keurig op maat. Thuis hebben we een klein kastenwandje.” Thuis, dat is sinds 23 jaar de Oranjelaan 11. “Daar ga ik alleen nog maar uit tussen zes plankies,” zegt Joris.
Geboren op Oud Rozenburg
Hij is geboren op Oud Rozenburg, ongeveer op de plek waar nu de Rozenburgsesluis staat. Daar stond een boerderij op een terp met daarachter een rij huizen. Na drie maanden verhuisde het gezin naar de Julianastraat 29; ze waren er een van de eerste bewoners, de omgeving was nog één groot bietenveld. Joris herinnert zich de eerste kermis, die op de Molenweg stond schuin tegenover de begraafplaats.
Eind jaren zestig kwam Radio Veronica een paar keer met een disco naar de Schans. “Maar ik draaide als dj in de Temsebar in de Emmastraat. Ik had een volle bak en bij bekende dj’s van Veronica als Lex Harding, Rob Out en Felix Meurders kwam geen kip. Ze kwamen bij mij kijken en nodigden me uit om naar het schip van Radio Veronica te komen. Daar ben ik tweemaal geweest. Dat was een leuke tijd. Maar eigenlijk heb ik van mijn hele leven een feest gemaakt.”
Wel met hard werken. Werkdagen van veertien tot zestien uur. “Ik sjouwde balen cement van 150 kilo. Daar liep ik zo mee weg. Maar daardoor is mijn lijf nu op. Totaal versleten. Bij Ouwendijk hebben we nu een jonge knul, Jesper, die is ook zo dat ie alles aanpakt. Ik zeg tegen hem: kijk nou uit, want als je zo oud bent als ik, ben je naar de klote.”
Na zijn pensioen neemt Joris eerst de tijd om op te knappen. Hij heeft de laatste twee jaar vijf keer een longontsteking gehad en tweemaal corona. Er zijn vijf stents in zijn benen gezet. En hij heeft COPD overgehouden aan de tijd dat hij rookte. “Daar ben ik acht jaar geleden mee gestopt toen mijn schoondochter zwanger was van mijn eerste kleinkind,” zegt hij. “Toen ik het hoorde, heb ik mijn pakkie shag weggegooid.”
Van hun zoon Dennis en schoondochter Eline hebben Joris en Ria inmiddels drie kleinkinderen: Isabelle (7), Dook (5) en Casper (3). Nog leuker dan de volkstuin, vissen en biljarten.