‘Nooit gedroomd om prof te worden’
AlgemeenAangenaam. Coen Bokx is de naam en 19 het rugnummer. In november 2019 debuteerde hij als A-junior tegen Rijnmond/H in de hoofdmacht van VFC’s zaterdagelftal, maakte met een assist en doelpunt indruk en dwong meteen een basisplaats af. Hij jaagt en jakkert, heeft de longinhoud van een paard.
DOOR GERARD S. VERVER
De stelling, dat menigeen hem, binnen de lijnen van een voetbalveld, een lastig mannetje vindt, levert een brede grijns op. “Dat zeggen ze thuis ook”. Eenmaal in de catacomben van het VFC-gebouw is hij een aimabele vent, die voetballend zijn plussen en minnen kent. “Ik wil alles winnen en er alles voor geven. Passie hoort bij voetbal. Ik kan namelijk slecht tegen verlies.”
Het had trouwens weinig gescheeld of hij had een hockey carrière opgebouwd. Totdat hij in zijn jongste jaren bij VFC op een 4-tegen-4 toernooi terecht kwam. Lachend; “Een kakker met lang haar en een hockeystick onder de arm.” Hij is ook maar meteen gebleven, voelde er zich onder vrienden. Eenmaal junior viel hij op bij de altijd wel bij jeugdwedstrijden langs de lijn aanwezige scouts. Het verklaart zijn tijdelijke verblijf bij Excelsior M, waar hij als B-junior kampioen werd van de tweede divisie en op een haar na promotie mis liep. Het was ook het moment om weer terug te keren naar de Sportlaan. Intussen had hij stage gelopen gelopen bij de KNVB en via de bondstrainers ook bij FC Groningen. “Maar het is nooit mijn droom geweest om prof te worden”.
Vandaar, dat hij zich in Vlaardingen toch maar weer bij zijn voetbalmaatjes meldde. “Dit elftal vormt een collectief. Ik zou het prachtig vinden om met die gasten verder hogerop te komen en de hoofdklasse te bereiken.” Zelf werkt hij intussen ook aan zijn ‘lastige jongen’-imago. “Als ik dat weet in te dammen, blijf ik als speler ook nog beter bij de les.”