"Kom maar op", straalt judoka Christina Heck uit op het Europees Kampioenschap voor Onder-23.
"Kom maar op", straalt judoka Christina Heck uit op het Europees Kampioenschap voor Onder-23. (Foto: Tamara Heck)

Houdgreep versperde weg naar brons

Algemeen

Het was niet voor het eerst, dat Christina Heck in de aanloop naar een groot toernooi met een blessure moest afrekenen. Was het eerder een kapotte knie, nu maakte een gekwetste schouder de weg naar het Europees kampioenschap onder 23 jaar wat minder comfortabel.

De Vlaardingse judoka bereikte niettemin toch bijna brons, maar werd gestuit door de Hongaarse Nikolett Sagi die haar in de houdgreep nam en naar plaats vijf verwees. “Maar”, wil ze wel kwijt, “ik wijt dat niet aan die schouderblessure. Het is wat goedkoop om dat als excuus aan te voeren. Ik was goed hersteld en kon de strijd aan, maar was net niet goed genoeg.”

Daar was een traject bij de fysio, de fitness en aangepaste trainingen bij het Maassluise Mahorokan, waar ze wordt gecoacht door Rob Henneveld, aan vooraf gegaan. “Wel met de insteek om niet te veel risico te lopen, want ik wilde dolgraag naar dat EK.” Het resultaat geeft haar een tweeledig gevoel. “Met een medaille in zicht, is het een tegenvaller als je verliest. Maar anderzijds is het een meevaller dat ik zover gekomen ben.”

De blessure had ze opgelopen tijdens de training. Het was niet het eerste fysieke ongemak. Een jaar eerder kampte ze met een gehavende meniscus en werd geopereerd. En steeds lukte het haar om terug te komen. “Natuurlijk zijn dat soort onderbrekingen vervelend”, voelt ze. “Steeds moet je daardoor dan weer een stapje terug doen. Door minder te trainen of op andere manieren gas terug te nemen. Dat is best wel lastig.”

Nu heeft ze ruim de tijd om naar het volgende grote toernooi toe te werken en dan wel te scoren. Want ze mag dan tevreden zijn en vrede hebben met het resultaat, “je gaat wel naar dat EK in Sarajevo met de intentie om een medaille te winnen.”