Historicus Eddie van Roon voor het 'Hans en Grietje'-huisje waar zijn familie meer dan 100 jaar geleden woonde.
Historicus Eddie van Roon voor het 'Hans en Grietje'-huisje waar zijn familie meer dan 100 jaar geleden woonde. (Foto: Robert Heijdemann)

Eddie van Roon schreef boek ‘Een vaderland met vele gezichten’

Cultuur

Te Werve heeft vele bewoners gehad. De landheren en hun gezinnen, maar natuurlijk ook personeel dat op het terrein woonde. Hoe was dat leven? “Johannes Coenraad Werner, mijn overgrootvader, had van 1892 tot 1924 de leiding over de tuinlieden en woonde met zijn vrouw Petronella Biesmeijer in het ‘Hans en Grietje’-huisje bij de ingang van het landgoed”, vertelt Rijswijker Eddie van Roon, die zich verdiepte in hun leven.

Door Robert Heijdemann

Deze interesse in het leven van de ‘gewone’ mensen kenmerkt het werk van deze historicus. In zijn nieuwe boek ‘Een vaderland met vele gezichten’ laat hij zien hoe Nederlandse burgers de ingrijpende mobilisatie van grote aantallen jongens en mannen in 1830-1831 op uiteenlopende manieren beleefden.

Langgekoesterde wens

“Mijn moeder vertelde toen ik jong was over mijn overgrootvader en zijn jaren op Te Werve. Nieuwsgierig naar meer informatie fietste ik op een dag naar het Landgoed. Daar ontmoette ik Bart Tent. Hij bracht veel jaren door op Te Werve en wist mij veel te vertellen”, vertelt Eddie. “Over de langgekoesterde wens van mijn overgrootvader, die in vervulling kwam toen eigenaar Abel Labouchère in 1910 een speciale tuinmanswoning liet bouwen op het terrein.”


De tuinlieden van Landgoed te Werve, met de stropdas Eddies overgrootvader. - Privébezit

Genieten van buitenleven

Johannes Coenraad Werner, geboren en getogen in De Betuwe, zocht zijn geluk ver van huis, in het stedelijke westen van het land. Daar ontmoette hij Petronella Biesmeijer. “Mijn overgrootmoeder, dochter van een sigarenmaker, bracht haar jeugd door in de nauwe, bedompte stegen van Delft. Mijn moeder vertelde me ooit dat haar oma een hele sterke binding had met Te Werve. Zij genoot van het buitenleven op Te Werve.”

Beetje geluk

Van gewone burgers is niet zoveel te vinden in oude archieven. Maar soms lacht het geluk de nieuwsgierige onderzoeker toe. Dat was het geval toen Eddie onverwacht een bericht kreeg van zijn neef uit Canada: “Hij bleek een mooi bewaard gebleven Delfts Blauw-bord te hebben, met de namen van onze overgrootouders en de jaartallen 1885-1910. Een cadeau voor hun 25-jarig huwelijksfeest van de heer Labouchère, directeur van De Porceleyne Fles.”


Het Delfts Blauw bord met de namen van de overgrootouders en de jaartallen 1885-1910. - Privébezit

Verhuizing

Na de komst van de Bataafse Petroleum Maatschappij (het latere Shell) verlieten de overgrootouders van Eddie in 1924 Te Werve. Ruim tien jaar leefden ze in een pittoresk huisje op een rustig landgoed en verhuisden toen naar een drukke straat. “Dat zal het oudere echtpaar niet altijd even gemakkelijk zijn gevallen. In 1929 overleed mijn overgrootvader. Slechts enkele maanden later mijn overgrootmoeder”.

Roerige jaren 1830-1831

In het nieuwe boek ‘Een vaderland met vele gezichten’ van Eddie van Roon gaat het ook over het leven van de ‘gewone’ mensen. Niet op Te Werve, maar tijdens de roerige eerste jaren 1830-1831 van de Belgische Afscheiding. Koning Willem I mobiliseerde tienduizenden militairen om de opstand de kop in te drukken. 

Ingrijpende mobilisatie van grote aantallen jongens en mannen

De korte geschiedenissen in dit boek laten zien hoe Nederlandse burgers in verschillende delen van het land de ingrijpende mobilisatie van grote aantallen jongens en mannen op uiteenlopende manieren beleefden. Zoals de Jordanese dienstplichtige soldaat Willem Frederik Veerling, die onverwacht zijn beroep als letterzetter en familie vaarwel moest zeggen. 

Als het boek niet in de plaatselijke boekhandel beschikbaar is, dan is het te bestellen bij uitgeverij Verloren in Hilversum: https://verloren.nl/Webshop/Detail/eid/55301.

Aanpassing 16/10 13:53: De kop is aangepast.