Vleesvrees
Ik heb diep respect voor mensen die geen vlees eten vanuit hele mooie overtuigingen. En voor mensen die vleesch noch visch eten, ook al ik vraag me af hoe de Poolbewoners daarmee in leven moeten blijven. De fruitsalades groeien daar niet aan de bomen.
Dan heb je nog de flexitariërs, oftewel parttime vegetariërs, die in elk geval minder beesten eten dan ze in een vorig leven deden.
En je hebt de veganisten, die proberen om 100% plantaardig te consumeren. ‘My food is grown, not born’ is zo’n motto dat je toch wel aan het denken zet. Zelf heb ik ervaringen in het hele spectrum, inclusief bijzondere uitwassen als het delen van een frikandel met een hardcore vegetariër (“want daar zit toch geen vlees in”), een vlammend betoog van een BBQ-koning die alleen maar vegetarische koeien serveert en het schrijnende verhaal van de dame met vleesvrees die zo vaak flauwviel, dat ze op doktersadvies rood vlees moest gaan eten.
En hoewel uw supermarkt vol ligt met de heerlijkste vleesvervangers en kweekvlees regelmatig de krantenkoppen haalt, vraag ik me af of dat nou zoveel beter is. Het smaakt weliswaar heerlijk, net echt, maar heeft iemand een idee wat je nu werkelijk naar binnen schuift?
Vanuit de mijmerstand kreeg ik een ingeving.
Een oplossing op voedselgebied èn een probaat middel tegen overbevolking.
Ik dichtte: het vlees is lekker / zelfs zonder saus / het smaakt echt heel speciaal. Ik ben heel wat gewend / werd altijd verwend/ maar dit is ideaal. Het is haute cuisine / en het kost u niets / dus luistert, allemaal: geen kip, geen rund, geen varken meer / carnivoor, word kannibaal!