Tevreden
Op vakantie vind ik het bezoeken van een boerenmarkt het allermooiste uitje. Het liefste een markt middenin een weiland, waar je de koeien kunt ruiken en je auto op de parkeerplaats wegzakt in de modder. Met stalletjes vol zelf gemaakte producten. Geen reclame. Geen aanbiedingen. Geen verkooppraatjes. Wel trots. Wel kwaliteit. Wel het echte verhaal. Vandaag bezoeken we een boerenmarkt op het platteland van Frankrijk. Een ouder echtpaar trekt mijn aandacht. Ze verkopen zelf gemaakte kaas. Mijn inschatting is dat ze eind zestig zijn, maar nog wel volop actief. Het kraampje is eenvoudig ingericht: een soort kaas met in het midden een bescheiden geldkistje. Achter hen een Citroën CX met de achterklep open, de wagen is zeker dertig jaar oud. Als ik oogcontact maak, veert de vrouw op. Ze tovert een schoteltje tevoorschijn met blokjes kaas erop. Een seconde later, proef ik het Franse platteland op zijn allerbest. Een trots knikje van de vrouw. Een trots knikje van de man. Proef maar. Geniet maar. Leef maar. Ik vraag me af, waar ik het meeste van geniet. Van dat goddelijke stukje kaas of juist van deze twee bijzondere mensen. Die trots zijn op hun kaas, genieten van het leven en elkaar. De vrouw schenkt twee kopjes koffie in en zet deze voor hen neer. Ze gaat dicht naast hem zitten. De man buigt naar voren, de vrouw buigt naar voren. Ze sluiten hun ogen, een kus op de mond volgt. Tevredenheid. Het bestaat nog.
Tom Schotten