Betovering
Allebei zijn we toe aan verkoeling. Mijn dochter rijdt naast me op haar knalroze fiets, handdoek onder de snelbinders. We waren er snel uit: die verkoeling gaan we vinden bij ons geheime meertje. Dit stuk water ligt verscholen achter een aantal bomen, aan de rand van Langedijk. Ooit voeren we er langs met de boot en zagen dat het water hier doodlopend is. Als zwemplek is dit perfect, bovendien is er ook nog een aflopende waterkant en is het water niet al te diep. We leggen onze handdoeken neer en springen meteen het meertje in. Het water zorgt direct voor heerlijke verkoeling. Als we boven komen, hebben we allebei een glimlach op ons gezicht. Weg hitte. Terug vreugde. Mijn dochter zwemt om me heen en doet haar armen om mijn nek. Ik zwem rustig door, terwijl ze achter me aan door het water zweeft. Ze is acht jaar oud, heeft haar zwemdiploma, maar wil vandaag nog even op papa's rug. We zijn alleen, de zon schijnt en het water glinstert prachtig. Het enige geluid wat je hoort, is het wuiven van het riet. Als vader zwaan met zijn kleintje, glijden we samen door het water. Onderweg naar niets, genietend van alles. Zo dobberen we een tijdje rond richting de waterkant. Op de badlakens genieten we van de meegebrachte limonade en de snoep. We sluiten onze ogen en laten ons opwarmen door de felle zon. Na een paar minuten krijgen we het alweer heet, we kijken elkaar aan, een knikje is voldoende. Juichend springen we weer het water in. Deze plek is paradijselijk, magisch en betoverend tegelijk. Het kleine zwaantje klimt meteen weer op mijn rug. 'Hup pappa, volle kracht vooruit'. Leve de zomer.