Einde van een tijdperk voor Jeannette en Dick van Chez Frans
AlgemeenEinde van een tijdperk voor Jeannette en Dick van Chez Frans
BROEK OP LANGEDIJK - Het gerucht ging al even rond maar deze week kwam ook het nieuws van Dick en Jeannette Koopman zelf op hun Facebookpagina: ‘Na 27,5 jaar hebben wij Chez Frans op 1 september overgedragen aan de nieuwe eigenaren Sander en Sonja.’
door marsha bakker
“Het was heel spannend om het nieuws officieel naar buiten te brengen”, zegt Jeannette aan de hoge tafel in de bekende lunchroom. “Maar het gerucht was er al, zoals dat gaat in een dorp, dus er werd veel naar gevraagd. Zodra de handtekeningen op papier stonden konden we het eindelijk aan iedereen vertellen: wij stoppen ermee, maar Chez Frans blijft.”
Het viel de vele vaste klanten van Chez Frans natuurlijk wel al op dat er steeds extra mensen aanwezig waren in de zaak, wie waren toch die nieuwe gezichten in de keuken en achter de bar? “Sander en Sonja zijn al een paar weken aan het meedraaien, en wij bij hun, er komt natuurlijk enorm veel bij kijken voor ze. Van het reilen en zeilen in de keuken tot de inkoop, van de planning van het personeel tot de administratie. Voor ons is het een grote beslissing om afscheid te nemen, maar voor hun is de stap net zo groot. We doen er dan ook alles aan om het bedrijf, waar we zo lang onze ziel en zaligheid in hebben gelegd, goed achter te laten. We hebben er alle vertrouwen in dat zij van Chez Frans net zo’n succes gaan maken!”
Waarom dit afscheid? “We hebben al die jaren keihard gewerkt, zes dagen per week open en ook ‘s avonds waren we vaak nog met het werk bezig of hadden we het erover. Als je een eigen zaak hebt dan sta je 24/7 aan. Ik maakte dikwijls werkweken van zestig uur. Dat was vol te houden omdat ik altijd in mijn achterhoofd had om rond mijn 58ste te stoppen. Samen met mijn vader, die jarenlang in de verzekeringen heeft gewerkt, heb ik daar al op mijn twintigste een plan voor uitgestippeld. Door een aantal zware periodes - waaronder de coronacrisis, ontstond er een verlangen naar meer rust, naar minder stress. Toen Sander op ons pad kwam en ons een voorstel deed, was dat eigenlijk een zegen in vermomming. Iets eerder dan we zelf hadden bedacht, maar na lange gesprekken met z’n tweeën, en ook met de kinderen, besloten we de knoop door te hakken”, zegt Dick.
Traantjes
De emoties zijn zichtbaar aanwezig bij het sympathieke stel. Als Dick nodig is in de keuken, vindt hij dat dan ook helemaal niet erg. Jeannette: “Het zijn echt de laatste loodjes voor ons en de traantjes zitten hoog. We doen ons best om het stukje bij beetje los te laten, maar ik denk dat dat pas kan als we straks echt de spreekwoordelijke deur achter ons dichtdoen. Er is nog zoveel te doen, nog zoveel over te dragen. We zijn ook ontzettend verrast door alle emoties die ons vertrek ook bij de gasten teweegbrengt. We worden overladen met complimenten, met dankbetuigingen, knuffels en kussen en mensen zijn zelfs in tranen. Dat is zo mooi, maar hakt er ontzettend in.”
Familie
Ze rolden ooit in het horecavak, Dick was poelier en Jeannette kapster. “Tot we samen met de ouders van Dick, en zijn broer Rob met diens vrouw Annemiek, het beheer kregen over twee sporthallen met horeca in Heerhugowaard, de Deimoshal en De Horst”, vertelt Jeannette. “Een geweldige tijd. Sportcafés waren toen nog halve kroegen waar flink werd gefeest. Hier hebben wij ontdekt dat gastvrijheid, het mensen naar hun zin maken én een goed product neerzetten ons ding is. We kregen van onze zwager Jan Schouw, die was getrouwd met mijn zus Paula, de tip dat Chez Frans te koop stond. Hij was toen sporthalbeheerder en pachter horeca van de Groeneweghal in Schagen, en is inmiddels helaas overleden. En zo is het balletje gaan rollen. We waren nog best jong, maar wel al heel ervaren in het horecavak. Rob en Annemiek hebben ons ook hier nog veel geholpen. Het was echt een familieding, net als eerder in de sportcafés. Wel vonden we het heerlijk dat we ‘s avonds en op zondag vrij waren!”
Sterke punten
Gastvrijheid en de persoonlijke aandacht zijn, net als het heerlijke eten, sterke punten van Chez Frans. “Dat geef ik het personeel ook altijd mee: zorg dat je de gasten ziet, wees vriendelijk en heb aandacht. Dat hebben wij altijd ontzettend belangrijk gevonden.” Dat dat wordt gewaardeerd blijkt wel uit de vele reacties die ze op hun naderende afscheid krijgen op Facebook en ook tijdens het interview worden ze voortdurend aangesproken. “Dat vind ik een van de moeilijkste dingen hoor, dat ik al die mensen nooit meer ga zien. We hebben hele generaties hier op het terras gehad, en ook veel mensen moeten missen doordat ze zijn overleden. Dat geldt ook voor ons team, die voelen inmiddels stuk voor stuk als onze kinderen. Het zijn stuk voor stuk toppers. Ook dat afscheid valt zwaar. We hebben laatst bij Ruby van LangedijkerUitje een fantastische middag gehad met z’n allen. Gelachen met elkaar, genoten, gehuild. Het is allemaal nogal wat.”
Het team van Chez Frans staat als een huis en blijft dan ook nagenoeg compleet. - foto: LangedijkerUitje
Spanje
Na een diepe zucht besluit Jeannette dat het over een paar weekjes echt voorbij is, eind september is het klaar. Dan gaan ze lekker naar Spanje, waar ze een appartement hebben. Even los van alles en afstand nemen. Tot rust komen. Voor volgend jaar staat een fietsvakantie naar Spanje op de planning, tentje mee of onderweg een hotelletje pakken, ze zien wel. En daarna op de lauweren rusten? “Zeker niet! We zijn beide nog maar 56 jaar oud en nog veel te jong om stil te leven. We zullen vast wel weer het een en ander gaan doen, net wat er op ons pad komt!”