Bolwerk
Verwende krengen zijn het. Ze halen hun neus op voor de vetbolletjes die ik aan takken heb gehangen. De dames en heren peuzelen liever aan de netjes met nootjes.
Nog erger zijn die brutale eksters en kauwen. Ze rukken en trekken net zolang totdat ze het hele netje met inhoud aan hun snavel hebben hangen. Dat eet kennelijk een stuk geriefelijker dan dat gepruts door die kleine gaatjes. Ze hebben duidelijk geen boodschap aan hun kleine collega’s, zoals die lieve meesjes en roodborstjes.
Gelukkig ben ik nog slimmer, een paar krammetjes en een stevig koord, uit met de pret. Ik mag me nog gelukkig prijzen dat ze geen kledder op mijn bol deponeren.
Plotseling verschijnen er ballen gehakt op mijn netvlies. En een egotripper die de grootste bal van tafel harkt. Meteen daarna doemt de rijkste man ter aarde, Tesla-topman Elon Musk, op. Hij zou alle bewoners van Afrika wel honderd jaar lang dagelijks een oliebol te eten kunnen geven.
Enne.. waar dacht ik gisteren ook alweer aan? Oh ja, toen zag ik ze vliegen. Tientallen ballonnen die mensen begin januari vol met goede voornemens hadden opgeblazen. Helaas, één speldenprik… en enkel gebakken lucht. Foei, ik had me nog zo voorgenomen dit nieuwe jaar minder zwartgallig te zijn.
Opnieuw moet ik weer denken aan die lugubere uitspraak van meneer Aboutaleb die uit zijn dak ging naar aanleiding van de relschoppers in Rotterdam: ‘Als je hoofd vol zit met hooi, dan loop je het risico door ezels te worden opgegeten’, zei hij. Hij kan het weten als zijnde verkozen tot beste burgervader van de wereld. Doodeng! Mijn hersenbol zit immers ook boordevol hooi.
Gelukkig toverde Rutte op de valreep nog een troostende kerstgedachte uit zijn glazen bol: ‘Ik hoop dat we voor elkaar het licht proberen te zijn in deze donkere tijden.’ Mooi gezegd, Mark! Nu snel de allerlaatste oliebol verorberen voordat de ezels trek krijgen…
©Tom van Rossum