'Zeg er wat van...'
In welke tijd leven we vandaag de dag? Ik vraag niet naar de exacte datum maar in wat voor tijd leven we waarin we niets meer durven te zeggen en we niets van anderen kunnen en willen accepteren.
Helemaal niets, dat is overdreven, maar u begrijpt me wel.
Wat een gekkigheid. Vroeger lette de straat of de buurt op elkaar, zorgde voor elkaar en sprak elkaar aan.
Nu vandaag de dag draaien we ons om, willen we het niet zien en zeggen we er zeker niets van. We nemen het liever op en plaatsen het meteen op Facebook. Gevaarlijk, omdat er vaak geen context is waarbinnen je dit kunt plaatsen om het goed te kunnen begrijpen.
Eigenlijk vreemd. Zo onredelijk is het toch niet om te vragen of mensen hun rommel netjes willen opruimen en niet zomaar neergooien op straat. De bezitter van de hond die poept voor andermans deur of op een plekje, waarvan je zeker weet dat iemand erin stapt, vraagt om dit op te ruimen.
Spugen, kauwgom overal op of onder plakken, autobezitters, die zeker per knipperlicht, een geldbedrag moeten betalen en daarom maar geen richting aangeven, alsmede vervelende fietsers. Hand uitsteken is ook zo’n gevalletje dus.
Waarom doen we dit en nog veel meer en waarom durven we er niets meer van te zeggen?
Zelfs het genieten van voetbal kan niet meer op een normale manier. Is het de opvoeding of is het onverschilligheid of is het gewoon: ik ben die en die en ik doe dit?
Een soort tijdgeest, dat we maar moeten uitzitten en hopen dat betere tijden snel aanbreken?
Als je bij iemand op bezoek bent en je krijgt een beschimmeld koekje, durven we er wat van te zeggen of ook niet? Is het in dit geval beleefdheid of zeggen we er in dit geval niets van, omdat we bang zijn voor de complicaties; verlies van vrienden, vervreemding van familie of over zo’n koekje zijn in het verleden zelfs oorlogen uitgebroken.
Het is jammer dat het die kant op gaat. Vuurwerk, dat veel te vroeg wordt afgestoken. Mens en dier heeft hier last van. Wanneer wordt hier iets van gezegd en wordt er tegen opgetreden.
Tijdens het bezoek van de ‘Raad aan de Stad’ in Loosduinen is meermalen geklaagd over slechte communicatie, niet luisteren en geen antwoord krijgen. Is dit ook een vorm van ‘omdraaien’. Dit levert wel onverschilligheid op aan alle kanten en dat kan niet zo zijn, toch!
Worden we steeds negatiever?
Ondanks de leeftijd blijf ik opstaan in de tram/bus en bied ik mijn stoel aan. Vroeger zat er nog een sticker in de tram c.q. bus, waarop stond dat je voor mensen, ouder dan jij of waar het voor nodig was, moest opstaan. Kan dit een ommekeer zijn als we hiermee gaan beginnen?