‘‘Mama die pop lijkt op oma’, ik doe het voor die erkenning’
AMSTERDAM - Een pop met onder andere het Syndroom van Down lacht je tegemoet bij binnenkomst van de poppenwinkel Coloured Goodies. In het pand aan de Van der Pekstraat in Noord staat een bonte verzameling poppen geëtaleerd. Het blijven stuk voor stuk vrolijke poppen, maar ze zijn wel met ieder een eigen verhaal. Ellen Brudet is de eigenaar van Coloured Goodies; de poppenwinkel met poppen waarin elk kind zich in kan herkennen of het nu gaat om huidskleur of een lichamelijke of geestelijke beperking.
'Het is een erkenning voor waar je mee bezig bent'
Haar reactie op haar nominatie voor Amsterdammer van het Jaar 2021 is enthousiast: “Geweldig, niet normaal. Ik ervaar het als een dikke vette kers op de taart. Het is een erkenning voor waar je mee bezig bent. Je wordt gehoord en gezien voor wat je doet. Want wat ik doe, gaat verder dan die pop.”
Gemixt koppel
Ellen is geboren en opgegroeid in Noord. Als kind van een gemixt koppel, haar vader Surinaams en haar moeder Nederlands, was ze in de zeventiger en tachtiger jaren een ongewone verschijning in de buurt. “Ik ben Noord”, zegt ze trots. Haar ouders hebben elkaar hier leren kennen en hadden het zwaar in die tijd. Het gemixte koppel werd niet door iedereen als oké gezien. “Daaruit kwamen veel haat en nijd-acties voort.Ik heb altijd gedacht ‘als ik wat ga beginnen dan doe ik dat in Noord’. Ik ga groot worden en ga iet betekeken in en vóór Noord.”
Speelgoed
Ze heeft het als een gemis ervaren dat er in haar jeugd geen speelgoed was waarmee zij zich kon identificeren. “Ik wilde op mijn moeder lijken, met blond haar en blauwe ogen, maar had eigenlijk geen herkenning in het speelgoed dat er was”, vertelt ze. “Mijn moeder zei toen ook: ‘Ik kan je niet eens een pop geven waar je op lijkt’.” In de winkel dan ook talloze vrolijke poppen met een donkere of getinte huidskleur, afro, keti koti, moslima’s, poppen met het Syndroom van Down, albinisme of schisis (hazenlip, red.). “Laatst kwam er een meisje van Marokkaanse afkomst in de winkel met haar moeder. Ze riep: ‘Mama die pop lijkt op oma’. Daar doe ik het voor; de erkenning.”
Geboortekaartjes
Ellen begon op de markt in de Van der Pekstraat. Op 14 februari 2016 opende ze de allereerste donkere poppen cadeauwinkel. Cadeauwinkel, want het is niet alleen bij poppen gebleven. “In 1988 was ik zwanger. Er was toen geen geboortekaartje te vinden voor een baby met een andere huidskleur dan wit. Ik heb in alle boeken gekeken. De enige kaart met een donkere personage was van Anne Geddes. Prachtig, maar dat wilde ik niet. Toen heb ik een eigen geboortekaartje gemaakt. In 2002 was ik weer zwanger en er was nog steeds geen passend geboortekaartje te vinden. Toen dacht ik, er moet iets gebeuren.”
‘Geef mij maar roti’ of nasi ‘De enige echte Noord gestoord’, ‘moksi babyen ‘mocro prinses’
Nu zijn er verschillende kaarten voor people of colour te vinden in de winkel. Daarnaast kwamen er geboortekaartjes, babykleding zoals rompertjes en slabbetjes met culturele teksten zoals ‘Geef mij maar roti’ of nasi ‘De enige echte Noord gestoord’, ‘moksi babyen ‘mocro prinses’ in de winkel.
Ze hecht er waarde aan dat mensen worden beschreven zoals ze zijn: “Aandoeningen en huidskleur normaliseren en die bewustwording uitdragen.” Ellen gebruikt dan ook bewust niet de woorden mongool of albino. “Dat zijn woorden die pijn doen en als beledigend worden ervaren. Het zijn mensen met het Syndroom van Down of met albinisme.”
Ambitie genoeg
In 2006 is Ellen een ondernemersopleiding begonnen, omdat haar omgeving vond dat ze iets moest gaan doen met haar creativiteit. Ze heeft ambitie genoeg, want ze werkt naar een groter pand toe.
“Ik ben trots op mijn winkel, maar we moeten professionaliseren. Ik wil de poppen op een mooiere manier etaleren, bijvoorbeeld op een sokkel met het verhaal achter de pop erbij. Nu is het wat rommelig en staat het hutje aan mutje. Als we uitbreiden kunnen we nog meer uitdragen wat we doen waar we voor staan en wat onze missie is. Werkplekken creëren voor kinderen met downsyndroom of een andere beperking, Laten zien wat ze wel kunnen en niet wat ze niet kunnen. De nominatie laat alleen al zien dat het meer dan nodig is om deze plek zo spoedig mogelijk te vinden. Ik wil ook meer met educatie doen, de workshops ‘perfectie bestaat niet’ op scholen uitbreiden om nog meer een toegevoegde waarde te zijn in de maatschappij. We komen er wel, maar het blijft een strijd”, zegt Ellen lachend.