"De laatste bocht door op het Baatland richting de finish. Wat was ik blij die te zien."
"De laatste bocht door op het Baatland richting de finish. Wat was ik blij die te zien." (Foto: Suzanne Huntjens)

Ironman man man...

Tot vorig jaar vond ik de afgesloten straten vanwege Ironman maar irritant. Alles afzettingen en omwegen voor een duizendtal fanatieke idioten die zich al zwemmend, fietsend en hollend door de stad heen sloven. Ik heb het natuurlijk over de triatlon. Iets wat ik nooit zou doen voor mijn lol.

Door Marieke Kieftenburg


Een aantal maanden terug tipte mijn masseur mij over de sprintversie (4:18:4) van Ironman Westfriesland. 400 meter zwemmen, 18 km fietsen en 4 km hardlopen. Omdat ik van aubergine geen hardloper ben leek deze afstand voor mij nog wel haalbaar. Ik heb mij kort daarna meteen ingeschreven. Een goede stok achter de deur om te gaan trainen en een beetje fit te blijven.


Afgelopen zaterdag was het dan zover en stond ik bloednerveus als een soort debiele kikvorsvrouw met roze badmuts aan de start van het eerste onderdeel. Na het startschot rustig het water ingegleden. Ik wilde dat mijn zwembril op zijn plek bleef zodat er geen water in zou komen. Zwemmen ging lekker. Geweldig om zo door de haven van Hoorn heen te crawlen.

Snel het water uit en omkleden in de wisselzone voor het fietsen. Omdat de tijd gewoon doortikt heb ik dit van tevoren geoefend om het zo snel en efficiƫnt mogelijk te doen. Fiets uit het rek pakken en door. Mooi rondje langs de Schellinkhouterdijk en Wijdenes met een verfrissend buitje erbij. Laatste kilometer alvast wat drinken op de fiets en iets gas terug.


Terug in de wisselzone. Fiets parkeren en door naar het laatste en zwaarste onderdeel; hardlopen. Pfff daar waren mijn benen het niet mee eens. Godzijdank was er genoeg support langs de route. Doordat je je naam draagt, word je ook persoonlijk door allerlei enthousiaste wildvreemde mensen aangemoedigd. Dit doet enorm goed als je je in het zuur loopt kan ik u vertellen. Dank daarvoor!


De laatste bocht door op het Baatland richting de finish. Wat was ik blij die te zien. Trots op mijn tijd: 01:28:23. Medaille in ontvangst genomen en opgevangen door familie en vrienden met bloemen, suiker en een biertje. Alles verliep volgens plan. Het was een toffe ervaring en vooral een persoonlijke overwinning. Alle lieve deelnemers en vrijwilligers van Ironman: bedankt! Het was genieten. Nu lekker naar de Febo.