Toch tevreden
Tot voor kort wilde ik groter wonen. Mijn wens was bescheiden, te weten van deze tweekamerwoning te kunnen verkassen naar een onderkomen met drie kamers. In het verlengde hiervan ligt een dagdroom over wonen in een oude pastorie, iets met glas-in-loodramen en mozaïekvloeren en over de trap een rode loper met koperen stangen.
Bij nader inzien woon ik naar tevredenheid, heb ik besloten. Want Vattenfall stuurde me een vriendelijke e-mail met het verzoek de standen op te meten van mijn energieverbruik en die in te sturen, dit met het oog op de jaarafrekening.
De angst sloeg me meteen om het hart. Alle ellendige verhalen over honderden euro's bijbetalen bleek ik onthouden te hebben. Wat te doen?
Ik verwarm alleen de huiskamer, wel laat ik de deur open naar de trap die naar de slaapkamer leidt. Het is 19 graden, wanneer ik zon heb, meer. Lager zet ik de thermostaat niet, omdat ik warme pootjes voor mijn huiskater Bert belangrijk vind.
Achter de verwarming zit radiatorfolie. Ik heb dubbele ramen en ga ik folie plakken, dan riskeer ik breuken dus dat laat ik wel uit mijn hoofd. Zonnepanelen heb ik niet, de woningbouwstichting is hier al tijden over aan het nadenken. Verder was ik op 30 graden (soms 60) en zou ik wel korter kunnen douchen, dat kan op jaarbasis weer schelen.
'Wat zal het duur zijn om een groot huis te verwarmen'
Begin april komt de jaarrekening, dus het is afwachten. Zelf uitrekenen lukt niet goed, vanwege al die verwarrende posten en toeslagen en verminderingen op de factuur van vorig jaar, daarbij is het me onduidelijk welke gasprijzen er waren en zijn, alleen dat de boel stijgt.
Wat te doen?
Niks.
Of ja, zegeningen tellen. Dat ik klein woon, is nu opeens reden tot tevredenheid geworden. Wanneer ik langs die prachtige grote huizen wandel - meerdere etages, een kelder, rondom ramen - denk ik niet meer: Ik wou dat ik daar woonde. Nu denk ik: wat zal dat duur zijn om te verwarmen. En: grote huizen, grote zorgen.
In mijn hoofd heb ik een inventaris van hoe mijn dierbaren wonen en wat ze verwarmen. Dat is ook nieuw. Ik lees over het nut van warmtepompen en vloerisolatie, daar had ik voorheen geen belangstelling voor.
Nog steeds droom ik over wonen in een oude pastorie, maar in die dagdroom verschijnt nu ook dat ene realistische element, en dat is de jaarrekening van Vattenfall. En dan weet ik: kleine huizen, kleine zorgen.