Nog niet durven
En ja hoor, daar kwamen de mails. Een vergadering op locatie, “ook om elkaar weer eens te zien”, een museum met “we mogen weer” en lezingen en bijeenkomsten. Of het gewone leven van voor corona er opeens weer is. Maar ik durf niet. Nog niet.
Gezond verstand
Tijdens de laatste lockdown is er een knopje in mijn hoofd omgezet. Eerst was het: straks kan alles weer. Nu is het: maar durf ik dan ook mee te doen? Daarvoor tjoektjoekte ik mee met veel anderen: als er maar vaccins zijn (zo begon het), als delta maar voorbij is (fase erna) en mooi dat deze variant minder ziek maakt (voor de lockdown). Even dacht ik dat het oude normaal binnen tijdbereik was. Alleen toen bijna alles weer zo ongeveer open ging, ondanks de hoge besmettingscijfers, begreep ik dat u en ik afhankelijk zijn van het gezond verstand.
In de supermarkt zie ik dat mensen over elkaar heen hangen. Gisteren zag ik een brutaal kijkende man zonder mondkapje, niemand durfde hem aan te spreken. Ik evenmin, want ja, je weet het niet, er is veel agressie en hij kan best een medische reden hebben. In de trein zijn veel halfwas dragers, wel over kin en mond, niet over de neus. Ik zag een conducteur zo aan het werk, en slecht voorbeeld doet volgen.
'Er moet een basis zijn van rekening houden met elkaar'
Misschien ben ik een bange muis. Dat kan. Maar wij muizige mensen hebben toch ook recht van bestaan? Het idee is dat de samenleving iets is van: samen leven. Dan moet er een basis zijn van rekening houden met elkaar, niet onder de druk van handhaving - dat stimuleert kleutergedrag van het lekker tóch doen - maar als het beschaafde normaal.
Diep verlangen
Dus bij elke uitnodiging en iedere bijeenkomst wil ik een paar regels lezen over afstand houden en ventilatie. Een supermarkt heeft strepen op de vloer, in de eerste golf kon dat gemakkelijk dus nu kan het weer. Pluspuntje: je schiet snel op zonder tegenliggers bij de schappen. In de sportschool moet er een maximum aan bezoekers komen, want dat hele drukke, ik deins ervoor terug. Het zijn wensen die voortkomen uit een nog niet durven teruggaan naar alles wat nu weer open is en een diep verlangen naar gezelligheid.
Risico
Het is een feit dat die gezelligheid die in ons nieuwe normaal komt met een risico. En daar kan ik nog niet aan wennen, voorlopig niet.