Iedereen doet er toe in het Vadercentrum
Elk mens is uniek en is altijd ergens goed in, vinden ze bij Vadercentrum ADAM aan het Jonckbloetplein 24. “Het is aan ons te ontdekken waar mensen dan goed in zijn en dat in te zetten voor de maatschappij”, zegt Bilal Sahin, sociaal cultureel werker en coördinator bij het centrum.
Jean Quist
Vadercentrum ADAM werd zo’n 21 jaar geleden opgezet om, in Sahins woorden, “mannen te helpen met hun emancipatieproces." Dat was de tijd dat echte mannen niet huilden, geen problemen kenden en zonder hulp van anderen zichzelf altijd konden redden. “In de praktijk is dat niet zo,” weet Sahin. Maar voor mannen was er niets geregeld. “Toen en ook nu werkten de mannen hard voor het minimumloon in bijvoorbeeld de tuinbouw. Ze hadden geen mogelijkheden om de Nederlandse taal te leren en meer te weten te komen over de opvoeding van hun kinderen.” Voor vrouwen was er meer: in diezelfde tijd waren er in Laak twee moedercentra en buurthuizen waar vrouwen altijd terecht konden.
Mannenemancipatie
“Als je een man helpt emanciperen”, legt Sahin uit, “dan gaan de vrouwen daarin mee. Maar doe je het andersom dan loopt het vaak op een echtscheiding uit. Mannen houden het emancipatieproces van hun vrouwen tegen omdat ze het als een bedreiging ervaren.” Geëmancipeerde mannen leren bijvoorbeeld koken en weten hoe een postnatale depressie zich bij vrouwen uit. Vaak na wat aansporing, zegt Sahin. De praktijk leert dat mannen wat naar passiviteit neigen. “Daarom proberen we ze met bijvoorbeeld etentjes of leuke activiteiten te verleiden actiever te worden.”
'De spullen uit de Weggeefwinkel zijn een middel om te horen of mensen hulp nodig hebben'
Niet iedereen wil problemen met anderen delen. Zo kan het gebeuren dat sommige van de zeven à achthonderd mensen die wekelijks meedoen met de activiteiten van Vadercentrum ADAM het ongemerkt thuis moeilijk hebben. Daar ligt een mooie taak voor bijvoorbeeld de vrijwilligers die de Weggeefwinkel van het Laakse centrum beheren. Dat gaat zo: sinds corona kunnen mensen alleen op afspraak naar deze winkel. In plaats van pakweg driehonderd mensen in de week spreken de vrijwilligers er nu zo’n honderdvijftig. Die krijgen dan meer aandacht en de gelegenheid hun verhaal te doen. “De spullen zijn een middel om mensen binnen te halen en om te horen of ze ergens hulp bij nodig hebben”, zegt Sahin. “Onze vrijwilligers kennen iedereen en weten wie het nodig heeft. Gratis, maar met mate uitgedeeld.” Want, citeert hij Mahatma Gandhi: “Er is genoeg voor de behoeften van alle mensen, maar niet genoeg voor ieders hebzucht.”
Culturen
We zijn multicultureel en divers, benadrukt Sahin meer dan eens. “Dat doen we met z’n allen waarbij mensen onderling van elkaar leren.” Daarom worden de bijzondere feesten van de verschillende culturen met elkaar gevierd. Dit benadrukt Sahin ook: “Bijna alles wordt door vrijwilligers gedaan.” Daaraan zegt hij geen gebrek te hebben; hij heeft zelfs geen vacatures. Geen reden voor mensen die toch wat willen doen om zich niet aan te melden: “Er is altijd wel iets voor ze.” Er is temeer geen tekort aan helpende handen omdat mensen die in de Weggeefwinkel komen of bij de Voedselbank worden gevraagd of ze bijvoorbeeld de andere dag in de keuken willen helpen. “Bijna iedereen doet dan mee,” vertelt Sahin. “Ze krijgen het gevoel dat ze worden gewaardeerd en dat ze ertoe doen omdat er iets aan ze wordt gevraagd.”