‘Het maakte mijn dag leuk als Marcel er was’
NIEUW-WEST - Het is alweer zo’n vijf maanden geleden dat hij plotseling niet meer op zijn geheel eigen wijze de deur binnenkwam van het pand van het Buurtteam van SEZO in Huis van de Wijk Het Anker. Met zijn rugzak op, waarin onder andere de pot met drop om uit te delen, stapte er met Marcel Pieper, coördinator van de inloopspreekuren, wel een persoonlijkheid binnen. “Marcel was een markante en zorgzame man met een hart. Hij is in april plotseling overleden. Niemand wist dat hij zo ziek is”, vertelt zijn manager Jennifer Meyer.
Samen met de vrijwilligers van de inloop Resie, Mercedes, Marijn en Asha, haalt ze herinneringen op. “Marcel hield heel erg van gezelschapspelletjes. Toen hij 50 werd heeft hij zijn hele netwerk uitgenodigd om een weekend 50 spelletjes te spelen in het emancipatiecentrum Vrouw en Vaart. Donderdag 15 september organiseren we daarom een spelletjesmiddag met collega’s omdat hij op 18 september 55 jaar zou zijn geworden”, vertelt Jennifer.
Lucht op
Inlopen worden gehouden voor Amsterdammers die hulp nodig hebben en dat kan op verschillende vlakken zijn. Bijvoorbeeld op het gebied van betaalachterstanden, schulphulpverlening en binnen het domein van de sociaal raadslieden. De vrijwilligers krijgen verschillende verhalen en achterliggende vragen te horen. Het lucht vaak op om met iemand over je problemen te praten. Het team van de buurtteams helpt door te voorkomen dat mensen hun huis uit worden gezet, de energie wordt afgesloten en helpen met het vinden van een baan en zo meer. “Marcel schreef mensen die binnenkwamen in en koppelde iemand aan een vrijwilliger. Hij hield zich op de achtergrond en als het nodig was, trad hij op de voorgrond”, vertelt Marijn.
Onder de bezielende leiding van Marcel liepen de inlopen goed. “Als het moest, dan stond hij op de barricade naar leidinggevenden. Vooral als er iets niet goed was geregeld. Hij kon echt gefrustreerd raken als het niet ging zoals hij wilde”, weet Marijn nog. “Daar was hij heel gevoelig voor. Hij waakte ervoor dat de inlopen in de buurt die zo hard nodig zijn, niet in het afvoerputje terecht kwamen. We zijn heel belangrijk, zei hij dan.” Volgens de collega's deed Marcel er alles aan om de Amsterdammer met een hulpvraag te helpen en te zorgen dat het de vrijwilligers aan niets ontbrak. Als er iets niet goed liep of onmogelijk leek, dacht Marcel altijd na over een oplossing. Hij heeft bijvoorbeeld bedacht hoe Amsterdammers toch naar het coronaproof ingerichte spreekuur konden komen.
Missen
De vrijwilligers sommen zijn goede eigenschappen op waar ze hem zo om missen en waardeerden: ‘hij was heel betrokken, ook bij de vrijwilligers’, ‘hij was echt een mensenmens’, ‘hij deed de extra stap voor ons’ en ‘hij was onbevooroordeeld naar klanten toe’. Kenmerkend was dat hij net iets meer deed dan dat zijn functie voorschreef. Zoals bij de voedselbank tijdens het uitdelen van de voedselpakketten een praatje maken met mensen en vertellen over de aanwezigheid van de inlopen. “Hij trok zich het lot van de om hulp vragende Amsterdammer aan”, vertelt Mercedes. “Hij bewoog mee met de behoefte die uit de wijk kwam. Marcel wilde het proces snappen om mensen goed te kunnen doorverwijzen en keek naar de actualiteit. Hij dacht altijd heel goed na over bijvoorbeeld de energieprijzen. Daar zou hij nu heel erg mee bezig zijn geweest.”
Uit het oog
Asha kent hem zelfs vanaf 1990, toen hielp Marcel haar moeder. "Hij houdt van eten, pittig en met peper. Toen mijn moeder overleed in 2014 ben ik hem een beetje uit het oog verloren. Een paar jaar geleden kwam ik hem hier weer tegen. Hij was geduldig met iedereen. Hij hoorde iedereen aan”, vertelt ze met een glimlach.
Marcel was vanaf 2005 werkzaam bij Buurtteam Amsterdam. Elke dag kwam hij vanuit Zuid op de fiets naar Nieuw-West. Elke donderdag haalde hij broodjes en regelmatig werd op vrijdag de week besproken in het café aan de overkant van het voormalig kantoorpand van de organisatie. ”Het maakte mijn dag leuk als Marcel er was”, zegt Mercedes.
het vrijwilligersteam gaat verder zonder Marcel. Maar het gemis is groot. Donderdag 15 september geldt voor hen als een definitief afscheid tijdens de spelletjesmiddag. "Hij zou dit wel mooi hebben gevonden”, luidt hun conclusie.