Schoolplein vernoemd naar medewerkster Conny
“Kijk, daar hang ik”, wijst Conny Batenburg naar het schoolpleinbordje dat sinds twee weken haar naam draagt. Ze is zichtbaar blij met de eer die haar ten deel viel. Die kwam niet uit de lucht vallen. Conny is al decennia verbonden aan de P.C. Hooftschool aan de Escamplaan. Volgend jaar gaat de administratief medewerker (65) met pensioen. Dé aanleiding voor het schoolbestuur het schoolplein naar haar te vernoemen.
Door Harry Oosterveeen
De P.C. Hooftschool en Conny Batenburg gaan al heel lang samen, zo lang dat de laatste bijkans bij het meubilair hoort. Als ze volgend jaar stopt met werken heeft ze er 23 jaar opzitten. Maar haar verbondenheid gaat nog veel verder terug. “Ik kwam hier als leerling in 1964 en bleef tot 1970. Daarna, toen mijn zoon naar de P.C. Hooftschool ging, kwam ik als vrijwilligster in de ouderraad. En in 2000, toen mijn dochter hier leerde, vroeg men mij als administratief medewerkster. Ik ben dus al bijna zestig jaar verbonden aan deze school en er de spil van geworden, al is dat raar om dat van mezelf te zeggen.”
Mijn school
Conny’s leven draaide dus altijd om die ene Haagse school kun je constateren. “Maar ik woon dan ook dichtbij, hier tegenover in de Kortenhoefstraat. Stoppen met werken, het loslaten volgend jaar zal het moeilijkst zijn, al zal ik meer tijd hebben voor de kleinkinderen”, zegt ze. “Het betekent het einde van een tijdperk, want het is in al die jaren toch een beetje mijn school geworden.”
Dat is dan ook de reden dat het schoolbestuur onlangs besloot het schoolplein achter het pand te vernoemen naar Conny en zo heet het plein dus vanaf nu Conny Batenburgplein. Een blauw straatnaambordje bewijst het. Conny: “Iemand scheen het geopperd te hebben. Voor mij was het een complete verrassing, maar het is wel heel erg leuk hoor. Had het zelf niet kunnen verzinnen.”
'Leuk als oud-leerlingen hun kinderen naar deze school sturen'
Twee weken terug moest ze naar beneden komen. “Iemand kwam me halen. Onderwijl hoorde ik buiten rumoer en toen ik buitenkwam stonden alle kinderen te zingen. Ik mocht een podium opstappen en werd dat bord, afgedekt met een rode doek, onthuld. Ik was sprakeloos. Het besef kwam daarna pas dat het plein nu voor altijd mijn naam draagt. Zo leuk! Ongetwijfeld is mijn lange verbondenheid aan de school debet aan deze bijzondere, grote eer. Niet iedereen die op een school werkt krijgt een schoolplein naar zich vernoemd.” In al die jaren zag Conny kinderen komen en gaan. “Leuk is als je ziet dat oud-leerlingen hun kinderen naar deze school sturen, omdat het hier zo gezellig is.”
Het enige vervelende dat ze meemaakte, was de bouw van het nieuwe schoolgebouw die vier jaar duurde en het daarmee gepaard gaande geschipper met kinderen naar scholen in de buurt. “Dat was een drama”, aldus Conny Batenburg. “Voor de rest was elk jaar dat ik hier leerde of werkte plezierig. Iedereen komt naar me toe en wil wat van me. Dat maakt dat ik een hoop weet en kreeg ik vanzelf die spilfunctie.”
Hoewel ze straks de kinderen, ouders en collega's zal missen, zal de P.C. Hooftschool altijd in haar hart blijven. Maar een definitief afscheid wordt het nooit. "Mijn nicht neemt mijn baan over en dat betekent dat ik nog eens hier naar binnen kan.”