Voor Ron Vleghert is de Goudplevierlaan de ideale woonplek. Dat neemt niet weg dat hij samen met zijn vrouw geniet van verre vakanties.
Voor Ron Vleghert is de Goudplevierlaan de ideale woonplek. Dat neemt niet weg dat hij samen met zijn vrouw geniet van verre vakanties. (Foto: privéfoto)

Pionier in Leidschenveen-Ypenburg

'De saamhorigheid in de wijk is groot'

Leidschenveen-Ypenburg is inmiddels een bekende Haagse Vinex-wijk geworden. Sommigen zeggen dat het misschien een tikje saai en te rustig is, maar de meeste inwoners wonen er naar hun zin. Veel groen, winkels in de buurt en ook goed openbaar vervoer ontbreekt niet. Mooie appartementen en ruime eengezinswoningen: het is er allemaal. Hoe kijken de inwoners terug op de periode waarin ze door het zand naar hun voordeur moesten ploeteren? Deze week praten we met Ron Vleghert over zijn eerste jaren, samen met zijn gezin in Leidschenveen-Ypenburg.

Een motor prijkt voor de deur. Ron is een fervente motorrijder en nu de zomer zich langzaam aandient vindt hij dat het tijd is om er met de motor weer eens op uit te trekken. “Ik heb 'm natuurlijk niet voor niks”, zegt hij met een kwinkslag. “Het fijne was”, benadrukt Ron, “dat toen we deze woning betrokken hier al de nodige infrastructuur was, en dat beviel ons uitermate goed. Samen met zijn vrouw Mirjam en hun vier kinderen - drie zoons en een dochter - kwam Ron Vleghert in november 1999 op de Goudplevierlaan wonen, dat toen nog onder Nootdorp viel.    

Rjiswijk            

De familie kwam uit Rijswijk, waar ze met z'n zessen in een flat in Steenvoorde woonden. “Deze flat was meer een doorstroom mogelijkheid voor mensen die voor een korte termijn een woning nodig hadden”, vertelt Ron. “Veel lawaai doordat bewoners nogal veel klusten. Even een paar gaatjes in de muur boren in het weekend, het kwam maar al te vaak voor.” 

Caravan

In die tijd hadden Ron en zijn gezin een caravan en konden ze in de weekenden vaak de flat ontvluchtten om op de camping in de natuur te zijn. Ron en Mirjam keken al een poosje uit naar iets groters. “Toen deze kans zich plots voordeed hebben we meteen gereageerd”, zegt Ron. “Dit was een buitenkans. Uiteindelijk wil je toch een huis met een tuin, of je moet toevallig geen groene vingers hebben.” 

Toen de familie de woning in Nootdorp betrok, hield ze de caravan nog even aan. Maar met een grote tuin bij het huis kwamen ze tot de conclusie dat ze de caravan voor hun rust in de natuur niet meer nodig hadden. Vleghert: “We hadden nu immers een heerlijke tuin. Bovendien moest ik naast de tuin van dit huis, de tuin op de staanplaats van de camping ook nog bijhouden. Dat werd mij teveel van het goede. Daarmee had ik het gevoel dat dit mijn weekend niet echt leuk maakte.”

Het gedeelte waar het gezin kwam te wonen viel de eerste jaren onder de gemeente Nootdorp. “Je had een opdeling tussen Rijswijk en Nootdorp en een stukje Leidschenveen”, geeft Ron aan. “En dat beviel ons eigenlijk prima, want we hoefden niet per se naar een grote stad toe. Toenmalig burgemeester Deetman vond evenals zijn college van wethouders dat het gebied Den Haag groter moest worden. Hierdoor werden grote delen van deze nieuwe wijken door Den Haag geannexeerd.”

Protesten

Ron herinnert zich vooral de protesten van het bedrijfsleven. “Begrijpelijk, want zij moesten hun drukwerk veranderen. En dat kost geld. Ach ja”,  oppert hij “het kromme van die hele annexatie is dat je niet van hier naar het centrum van Den Haag kan zonder Den Haag uit te rijden. Je moet via Voorburg, Rijswijk of via de snelweg en dat is geen grondgebied.” 

Persoonlijk ondervond de oud Nootdorper weinig tot geen last van de verhuizing naar Den Haag. “Wel hebben we als vaste telefoonnummer nog steeds netnummer 015. Dat blijft wel apart nu je in Den Haag woont. De naam Goudplevierplaan is gebleven, maar er zijn hier ook straatnamen veranderd omdat deze al in Den Haag bestonden. Twee dezelfde straatnamen in een gemeente gaat op een gegeven moment een lastig verhaal worden.”

Vleghert en zijn gezin kijken terug op mooie jaren. En nog steeds woont hij er samen met zijn vrouw Mirjam met veel plezier. Wel is er wat strijd geweest met de woningbouw omdat er een aantal dingen was beloofd die niet zijn nagekomen. Zo zouden ze schuttingen in de tuin plaatsen. "Uiteindelijk kwam hier niets van terecht”, geeft Ron aan. "Daarom hebben de bewoners dit initiatief met succes zelf maar opgestart.” De saamhorigheid is groot in de wijk, volgens Ron. "Je kent elkaar een beetje en de sfeer is gemoedelijk. Soms kom je zelfs bij elkaar op de koffie. Voor Ron en Mirjam is Leidschenveen-Ypenburg een ideale plek om te wonen.” Zelfs mijn oudste zoon is inmiddels weer terug hier in de wijk en heeft hier een een huis gekocht”, zegt hij vol overtuiging. "Dat zegt genoeg denk ik.”

Oproep

Vindt u het leuk om uw verhaal over die eerste tijd in Leidschenveen-Ypenburg te vertellen? Stuur dan een mailtje met uw contactgegevens naar: redactie.ph@uitgeverijwestmedia.nl, vermeld bij het onderwerp 'pioniers Leidschenveen-Ypenburg'