Thea den Dulk neemt afscheid van Ypenburg en Voedselbank
Thea den Dulk is een echte aanpakker. Niet alleen is ze een van de oprichters van kerk De Toevlucht in Ypenburg, ook is ze de drijvende kracht achter het voedselbank uitgiftepunt in Ypenburg. Dat ze blind is, heeft haar nooit tegengehouden. Vanwege een verhuizing naar een aangepaste woning, neemt Thea na bijna 24 jaar afscheid van Ypenburg.
Naast haar vrijwilligerswerk voor de kerk, heeft Thea zich 12 jaar lang met hart en ziel voor Voedselbank Haaglanden ingezet. Thea: "Ik heb het geen enkele keer vervelend gevonden om er naartoe te gaan. Het geeft zoveel energie. Gerda Geluk - de andere coördinator - en ik hebben altijd ons best gedaan om aan iedereen te laten weten dat de voedselbank niks is om je voor te schamen. Het kan echt iedereen overkomen. Soms heb je even een steuntje in de rug nodig. Vaak gaat het om mensen die iets rottigs is overkomen, bijvoorbeeld een scheiding of een overleden partner.”
Nadat Thea in september 1998 vanuit een flat naar Ypenburg verhuisde, miste ze een kerk in de wijk. Samen met een club mensen zette ze de schouders eronder en vormde een nieuwe kerkgemeenschap met een eigen kerkgebouw: De Toevlucht. Omdat ze in het onderwijs had gezeten, werd Thea gevraagd jeugdouderling te worden. Later ging ze aan de slag als diaken en in 2009 kwam het verzoek om in Ypenburg een uitgiftepunt voor de voedselbank te starten. Klanten moesten op dat moment hun voedselpakket nog in het centrum van Den Haag ophalen.
"Het is jammer dat de voedselbank nodig is, maar goed dat het bestaat,” vertelt Thea. "Je verwacht het niet, maar ook in een rijke Vinexwijk als Ypenburg hebben mensen de voedselbank hard nodig.” Uitgiftepunt Ypenburg groeide snel van 15 gezinnen in 2010 naar bijna 60. Tot het moment dat ook in Leidschenveen een uitgiftepunt werd opgericht. Sindsdien bedient uitgiftepunt Ypenburg gemiddeld tussen de 40 en 50 klanten. Er komen alleenstaanden, maar ook grote gezinnen.
Erin gerold
Thea: "Eerst was ik gewoon vrijwilliger. Ben Hoens was coördinator en ik verzorgde de registratie. Maar Ben ging met pensioen en ik nam steeds meer de administratie over. Zodoende ben ik erin gerold. Ik heb veel zelf moeten uitvinden. Lang niet alle computerprogramma's waren toegankelijk voor braille, maar uiteindelijk waren overal wel mouwen aan te passen. Ik hou veel lijstjes bij. Iedere woensdag stuur ik iedereen een mailtje om te laten weten dat de volgende dag de voedselpakketten opgehaald kunnen worden. En ik bel iedereen voordat ze de eerste keer naar de voedselbank komen. Om uit te leggen waar ze moeten zijn, maar ook om vast even kennis te maken. Het is heel moeilijk om zo'n eerste keer de stap naar de voedselbank te zetten. Dan is het fijn om vooraf al even iemand gesproken te hebben. Mensen zijn geen nummer, ik heb er altijd naar gestreefd dat mensen weten dat ze worden gezien als mens. Bij de deur zeg je: ‘hallo, welkom'. Je kent de mensen bij naam. Ze merken, hé, er is aandacht voor mij. Ze kunnen hun verhaal bij ons kwijt. En je ziet dat het werkt. We hebben eigenlijk nooit rottigheid gehad.”
Dat Thea's betrokkenheid wordt gewaardeerd, blijkt wel uit de reacties op haar afscheid. "Iemand kwam een potje met hyacintjes brengen en zei: ‘Je hebt me echt uit het dal getrokken'. En een ander heeft met lijm in puntjes een bedankje op een kaartje voor me geschreven. Daar heeft diegene dus op de computer het braillealfabet voor opgezocht en heel lang op zitten puzzelen. Dat ontroert me.”
Het beeldje dat Thea als dank voor haar vele werk van Voedselbank Haaglanden ontving, heeft al een mooi plekje gekregen in haar nieuwe huis. Haar werk voor de voedselbank is door andere vrijwilligers overgenomen.
Ook actief worden voor Voedselbank Haaglanden? Kijk voor meer informatie op: www.voedselbankhaaglanden.nl