Dansen op de harde wind
Van een verstild bevroren landschap in december naar een stormachtig en nat landschap in januari. Het leven van jullie vogeltellers is nooit saai. Dit keer geen vogels in wakken of fazanten in struiken, maar vogels die bescherming tegen regen en harde wind zoeken nabij rietkragen, walkanten en bij elkaar.
In de lucht zagen we zwermen Oost- en Noord-Europese spreeuwen dansen op de harde wind. Onze andere spreeuwen bivakkeren nu in het voor hen iets warmere Noord-Frankrijk.
Ruim vierhonderd smienten waren teruggevlogen van de Stootersplas naar de sloten in het veld. Her en der stond een verregende blauwe reiger en nabij het wandelpad aan de Van Beekstraat stond een prachtige, statig schrijdende, grote zilverreiger, herkenbaar aan zijn gele snavel. Niet te verwarren met de kleine zilverreiger; die is kleiner en heeft een smalle zwarte snavel. De grote zilverreiger was tot in de jaren tachtig zeldzaam in Nederland. Mede door de Oostvaardersplassen is de populatie flink toegenomen en daarom is deze fraaie witte vogel nu zomer en winter ook regelmatig bij ons in het Landsmeerderveld te spotten, meestal speurend naar een mals muisje.
De kleine zilverreiger is zeldzamer en kan minder goed tegen de kou: deze witte vogel tref je in het voorjaar eerder bij de kust of op de Wadden aan. En mocht je in de zomer in het weiland een kleine, gedrongen witte reiger met gele snavel op een koe of schaap aantreffen, dan is dat de koereiger. Soms is een vogelnaam gewoon logisch.
Hanneke van Dusseldorp en Hens Merel de Haas.