Winnend gedicht Kimm Mulder aangebracht op Alphense Brug
NieuwsAlphen aan de Rijn - Onlangs was de Alphense Brug afgesloten voor het verkeer. En niet zonder reden. Aan de onderkant van de brug werd tijdens de nachtelijke afsluiting namelijk het winnende bruggedicht van De Perkamentdichter Kimm Mulder aangebracht. Op 20 mei zal het gedicht officieel onthuld worden.
Door Robbert Roos
Het eerste wat in Kimm opkomt zodra ze de brug open ziet staan met daarop de eerste dichtregels was; “Wow, wat groot.” Inmiddels is ze van de eerste aanblik bekomen, maar vindt ze het nog steeds overweldigend. “Het is voor mij een herinnering, een mijlpaal en een droom die uitkomt tegelijk”, legt Mulder uit. “Ik heb hier jarenlang gewoond dus het is voor mij echt een plek die heden en verleden met elkaar verbindt en meer dan alleen een gedicht op een brug. Het staat symbool voor de verbinding met een plaats en met mensen waar ik van hou en waarvan er sommigen niet meer onder ons zijn. Tegelijkertijd gaat het over dromen, de dag plukken, over geluk en verbinding, en genieten van het nu.”
Verbinding was dan ook het thema van de wedstrijd die door de gemeente werd uitgeschreven. Het gedicht van Mulder kwam als winnaar uit de bus. “Ik kon me goed vinden in het thema. Daarnaast wilde ik vooral een toegankelijk gedicht schrijven, omdat het door veel mensen gelezen wordt. Ik hou ervan om taal te gebruiken en met zo min mogelijk woorden zo veel mogelijk te zeggen.” Het gedicht van Kimm Mulder is door ontwerper Bart Oppenheimer geschikt gemaakt om op de brug te verschijnen. Zo hebben de verschillende woorden en zinnen verschillende afmetingen en wijken ze onderling van elkaar af qua lettertype. Het team van atelier Leo Mineur bracht de sjablonen aan op de onderkant van de brug. Aansluitend werden de sjablonen ingekleurd met speciale verf die permanent blijft zitten. “Dat lukte net niet in een nacht.” Een weekend later lukte het wel om het gedicht af te ronden.
Om mensen aan het denken te zetten begint het gedicht bewust met een open vraag; ‘Wie verbindt nog, wie vindt nog de parels in dagen.’ “We zijn allemaal op zoek naar verbinding, maar juist in deze tijd is dat vaak ver te zoeken”, legt Mulder uit. “Als je in alle hectiek dan een klein moment van bezinning kunt veroorzaken, dat vind ik mooi. Iedereen mag bij het gedicht zijn of haar eigen verhaal of gevoel hebben. Ik weet niet wie er voor de brug komt te staan en ken het gevoel van die persoon op dat moment niet. Mijn gedicht draagt thema’s die ons allemaal bezig houden. Zo zit er voor iedereen iets in, en is er tegelijkertijd ruimte voldoende over om dingen zelf in te vullen. Tussen de woorden, de regels en de lezer gebeurt er iets, dat vind ik magisch.”
Wat de dichter ook bedoeld; het is volgens Mulder ondergeschikt aan wat de lezer er zelf uithaalt. “Daar zijn liedjes, kunst en gedichten voor gemaakt. Iedereen betrekt de inhoud op zichzelf en eerlijk gezegd vind ik dat ook het mooie eraan.”, licht Mulder toe. “ Of je nu Shakespeare leest of iets van Toon Hermans. Het ene is voor mij niet beter dan het andere. Raakt het je, biedt het troost of geeft het inzicht, wordt je geprikkeld, nieuwsgierig of tovert het een glimlach op je gezicht? Dan is het voor mij goed.”
Al is Mulder ontzettend blij met het gedicht, alle publiciteit er omheen maakt haar wel wat ongemakkelijk. “Ik ben niet zo van de groepen en belangstelling”, geeft ze eerlijk toe. “Laat mij maar ergens langs het strand slenteren, praten met de zee of lekker in een weiland vol bloemen liggen terwijl ik nieuwe gedichten schrijf. Het is heel erg bijzonder om een gedicht van jezelf in de openbare ruimte te zien staan. Eigenlijk is er geen enkel woord die de lading dekt... misschien zou ik daar een prachtig nieuw woord voor moeten verzinnen.”